نشد که غورۀ نارس شراب ناب شود

ضریح دامن او دست این گدا نرسید

نشد که فطرس آن آستانه باشم حیف

شکسته باد، پرم چون به سامرا نرسید

***

غریب کرببلا لاأقل زهیری داشت

کنار حضرت آقا حبیب بوده و هست

همیشه هر شب جمعه حرم پر از زائر

ولی مزار حسن‌ها غریب بوده و هست

***

شبیه برگ گلی بین حجره می‌لرزید

ز درد در وسط حجره دست و پا می‌زد

برای مرهم زخمش برای تسکینش

بلند مادر خود را فقط صدا می زد

***

همین که بر جگرش زهر چنگ می‌انداخت

شراره می‌زد و داغی دوباره شد تازه

دوباره کوچه و نامحرم و فدکنامه

و زخم گم شدن گوشواره شد تازه

***

همین که او دم آخر لبش عطش نوشید

برای تشنگی‌اش قدری آب آوردند

هنوز خاطر او مانده است این روضه

برای حضرت هادی شراب آوردند

***

غریب بوده ولیکن امام بعد از او

سحر به پیکر پاکش نماز می‌خواند

کنار پیکر او تا سحر نمی‌خوابد

شبیه ناحیه او روضه باز می‌خواند

***

فدای تو پدر و مادرم حسین غریب

فدای آن تن زخمی که بوریا شده بود

شنیده‌ام که لباس تو را کسی دزدید

سه روز روی زمین پیکرت رها شده بود