بسم حق، بسم محمد، بسم سلطان نجف
سینه‌ام آتش گرفت از داغ هجران نجف
تشنه‌ام من، تشنۀ خورشید تابان نجف
«گر زبانزد هست گرمای بیابان نجف
می‌‌دمد خورشید از چاک گریبان نجف»
مرتضی انداخت با یاری زهرا سفرهای
بین صحرا، بین دریا، در ثریا سفرهای
پهن شد در عرش، نزد حق تعالی سفرهای
«سفرۀ مولاست گر پهن است هر جا سفرهای
عرش هم باشیم اگر هستیم مهمان نجف»
تشنه‌ایم و دست از کوزه کشیدن کار ماست
صبح تا شب سختی روزه کشیدن کار ماست
از طعام دیگران پوزه کشیدن کار ماست
«دور تا دور حرم زوزه کشیدن کار ماست
می‌شود نوح نبی وقتی نگهبان نجف»
بی ولای مرتضی نیت نکردم هیچ وقت
جز برای مرتضی خدمت نکردم هیچ وقت
در نجف احساس غم غربت نکردم هیچ وقت
«آرزوی دیدن جنت نکردم هیچ‌وقت
من خوشم با دیدن ریگ بیابان نجف»
می‌شود ذکر قنوتش یا علی و فاطمه
منتهای حاجتش تنها علی و فاطمه
کار دارد در دو عالم با علی و فاطمه
«نیست مدیون کسی الا علی و فاطمه
هرکسی که رفت زیر دین ایوان نجف»
در قنوتم، در میان ربنا اغفرلنا
دیده‌ام افتاد بر انگشترم بین دعا
زیر لب با چشم تر خواندم همین یک بیت را
«به قنوت ما نمی‌آید عقیق هیچ جا
می‌خرم انگشتر از ملک سلیمان نجف»
در دو عالم عبد دربار بتول و حیدریم
سالیانی هست سربار بتول و حیدریم
شاکر الطاف بسیار بتول و حیدریم
«ما سر و جانی بدهکار بتول و حیدریم
سر به قربان مدینه، جان به قربان نجف»
هستی الله در هست حسین است و علی
خلقت عالم همه پست حسین است و علی
هر دل آزاد‌ه‌ای مست حسین است و علی
«رزق آب و نان ما دست حسین است و علی
سال‌ها خوردیم آب کربلا، نان نجف»
از نفس‌‌هایم دوباره آه دارد می‌‌رسد
وقت دیدار گدا و شاه دارد می‌‌رسد
بوی عطر سیب ثارالله دارد می‌‌رسد
«نیمۀ ماه رجب از راه دارد می‌‌رسد
کربلای ما چه شد؟ دستم به دامان نجف»
وقتی گناه شهر مرا از تو دور کرد
باید برات کرب و بلا جفت و جور کرد
صد بار عقل از سر من رفت، چون نسیم
از سوی کربلای تو یک بار عبور کرد
شمس رویت همیشه تابنده است
ابرویت ذوالفقار برنده است
دلت از مهر و عشق آکنده است
نام احمد تو را برازنده است
یا محمد، که هر دو زیبنده است
رنگ از چهره پریده است، خودت میدانی
عرق شرم چکیده است، خودت میدانی
پشت این خانه گدا آمده و با گریه
دست یاری طلبیده است، خودت میدانی
بر نفس خود دچارم، یابن الحسن اغثنی
عبدی خرابکارم، یابن الحسن اغثنی
در غفلت از قیامت، با شعلۀ جهالت
آتش گرفته بارم، یابن الحسن اغثنی
بسم حق، بسم محمد، بسم سلطان نجف
سینه‌ام آتش گرفت از داغ هجران نجف
تشنه‌ام من، تشنۀ خورشید تابان نجف
«گر زبانزد هست گرمای بیابان نجف
می‌‌دمد خورشید از چاک گریبان نجف»
مرتضی انداخت با یاری زهرا سفرهای
بین صحرا، بین دریا، در ثریا سفرهای
پهن شد در عرش، نزد حق تعالی سفرهای
«سفرۀ مولاست گر پهن است هر جا سفرهای
عرش هم باشیم اگر هستیم مهمان نجف»
تشنه‌ایم و دست از کوزه کشیدن کار ماست
صبح تا شب سختی روزه کشیدن کار ماست
از طعام دیگران پوزه کشیدن کار ماست
«دور تا دور حرم زوزه کشیدن کار ماست
می‌شود نوح نبی وقتی نگهبان نجف»
بی ولای مرتضی نیت نکردم هیچ وقت
جز برای مرتضی خدمت نکردم هیچ وقت
در نجف احساس غم غربت نکردم هیچ وقت
«آرزوی دیدن جنت نکردم هیچ‌وقت
من خوشم با دیدن ریگ بیابان نجف»
می‌شود ذکر قنوتش یا علی و فاطمه
منتهای حاجتش تنها علی و فاطمه
کار دارد در دو عالم با علی و فاطمه
«نیست مدیون کسی الا علی و فاطمه
هرکسی که رفت زیر دین ایوان نجف»
در قنوتم، در میان ربنا اغفرلنا
دیده‌ام افتاد بر انگشترم بین دعا
زیر لب با چشم تر خواندم همین یک بیت را
«به قنوت ما نمی‌آید عقیق هیچ جا
می‌خرم انگشتر از ملک سلیمان نجف»
در دو عالم عبد دربار بتول و حیدریم
سالیانی هست سربار بتول و حیدریم
شاکر الطاف بسیار بتول و حیدریم
«ما سر و جانی بدهکار بتول و حیدریم
سر به قربان مدینه، جان به قربان نجف»
هستی الله در هست حسین است و علی
خلقت عالم همه پست حسین است و علی
هر دل آزاد‌ه‌ای مست حسین است و علی
«رزق آب و نان ما دست حسین است و علی
سال‌ها خوردیم آب کربلا، نان نجف»
از نفس‌‌هایم دوباره آه دارد می‌‌رسد
وقت دیدار گدا و شاه دارد می‌‌رسد
بوی عطر سیب ثارالله دارد می‌‌رسد
«نیمۀ ماه رجب از راه دارد می‌‌رسد
کربلای ما چه شد؟ دستم به دامان نجف»
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
