این سواران کیستند؟ انگار سر می‌آورند
از بیابان بلا گویا خبر می آورند

این گلوی کوچک انگاری که راه شیری است
این سواران، کهکشان با خود مگر می‌آورند؟

تخته خواهد کرد بازار شما را، شامیان!
این که بی پیراهن و بی بال و پر می‌آورند

هم عمو می‌آورند و هم برادر، حیرتا!
هم پدر می‌آورند و هم پسر می‌آورند

آشنا می‌آید آری این گل بالای نی
هر چقدر این نیزه را نزدیک تر می‌آورند

تا بگردد دور این خورشیدهای نیمه شب
ماه را نامحرمان از پشت سر می‌آورند

بس که بر بالای نی شیرین غزل سر داده‌ای
من که می‌پندارم اینان نی شکر می‌آورند

زنبق هفتاد و یک برگم! به استقبال تو
خیزران می‌آورند و تشت زر می‌آورند