گرچه درخت سرو منعّم نمی‌شود
زین پس کسی شبیه حسین خم نمی‌شود
غارت‌زده منم که ترا می‌دهم ز دست
دیگر چنین بساط، فراهم نمی‌شود
تو بهر من همان قد رعنای سابقی
یک ذره از شکوه قدت کم نمی‌شود
زلف مرا دگر سرشانه حریف نیست
بعد از تو این سپاه، منظم نمی‌شود
ای کعبه از طواف سنان زخم گشته‌ای
این خانه به جز زخم مکرّم نمی‌شود
سر برمدار از سر دامان من اخا
آیا حسین بهر تو محرم نمی‌شود؟
کار خداست، عیب به زن‌ها نمی‌کنم
دیگر گره به مقنعه محکم نمی‌شود
بازو تکان نده که تکان می‌خورد دلم
زینب نمرده، پرچم تو خم نمی‌شود
ام‌البنین چگونه بخواند ز داغ دل
دم بی دو دست ناظم دم دم نمی‌شود
بر زخم ابروان تو دادیم منصبی
بی حکمرانی تو محرّم نمی‌شود
دعای زندهدلان صبح و شام یا حسن است
که موی تیره و روی سپید با حسن است
حسین میشنوم هرچه یاحسن گویم
دو کوه هست ولی کوه بیصدا حسن است
به یاد آن لب شیرین که مصطفی بوسید
ز پا درآورد آخر سرشک شور مرا
یک مصرع است حاصل عمری که داشتم:
یار آمد و گرفت و به بندم کشید و برد
«تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد
وجود نازکت آزردۀ گزند مباد»
شنیدهام که گدا موج میزند به درت
سرای جود تو خالی ز مستمند مباد
گرچه درخت سرو منعّم نمی‌شود
زین پس کسی شبیه حسین خم نمی‌شود
غارت‌زده منم که ترا می‌دهم ز دست
دیگر چنین بساط، فراهم نمی‌شود
تو بهر من همان قد رعنای سابقی
یک ذره از شکوه قدت کم نمی‌شود
زلف مرا دگر سرشانه حریف نیست
بعد از تو این سپاه، منظم نمی‌شود
ای کعبه از طواف سنان زخم گشته‌ای
این خانه به جز زخم مکرّم نمی‌شود
سر برمدار از سر دامان من اخا
آیا حسین بهر تو محرم نمی‌شود؟
کار خداست، عیب به زن‌ها نمی‌کنم
دیگر گره به مقنعه محکم نمی‌شود
بازو تکان نده که تکان می‌خورد دلم
زینب نمرده، پرچم تو خم نمی‌شود
ام‌البنین چگونه بخواند ز داغ دل
دم بی دو دست ناظم دم دم نمی‌شود
بر زخم ابروان تو دادیم منصبی
بی حکمرانی تو محرّم نمی‌شود
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
