از مهر، آسمان مدینه اثر نداشت
من سفره‌ام کباب، به غیر از جگر نداشت
«ما آن شقایقیم که با داغ زاده‌ایم»
جز داغ دل، نصیب، جگر بیشتر نداشت
بردند اگر به بزم عدو نیمه‌شب مرا
آنجا یزید و چوب تر و تشت زر نداشت
از کودکانِ لرزه به پیکر فتاده‌ام
یک تن امید دیدن روی پدر نداشت
گویی مدینه رسم شده خانه سوختن
سهمی دگر ز مادر خود این پسر نداشت
غم نیست خانه‌ام اگر آتش گرفت، شکر
گر خانه سوخت، فاطمه‌ای پشت در نداشت
ای پنجمین امام که معصوم هفتمی
از ما تو را ز دور «سلامٌ علیکمی»
بر درد جهل خلق، ز عالم طبیبتر
نامت غریب و قبر، ز نامت غریبتر
من نرد غم لیلی لیلا زدهام
دلخونم و چون لاله به صحرا زدهام
آنجا که سفینه النجاهاست، حسین
دریا، دلِ عشق و من به دریا زدهام
قمار عشق را خوش برده بودی
سرت آنجا که باده خورده بودی
تو بودی زخمۀ زخمیّ بیداد
که عمری بی صدا بودیّ و فریاد
از مهر، آسمان مدینه اثر نداشت
من سفره‌ام کباب، به غیر از جگر نداشت
«ما آن شقایقیم که با داغ زاده‌ایم»
جز داغ دل، نصیب، جگر بیشتر نداشت
بردند اگر به بزم عدو نیمه‌شب مرا
آنجا یزید و چوب تر و تشت زر نداشت
از کودکانِ لرزه به پیکر فتاده‌ام
یک تن امید دیدن روی پدر نداشت
گویی مدینه رسم شده خانه سوختن
سهمی دگر ز مادر خود این پسر نداشت
غم نیست خانه‌ام اگر آتش گرفت، شکر
گر خانه سوخت، فاطمه‌ای پشت در نداشت
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
