وَاسْمَعْ دعایی، با تو در دل حرف‌ها مانده

وَاسْمَعْ ندایی که صدایم بی صدا مانده

اَقْبِل به من حالا که اقبالی برایم نیست

در حنجرم وقتی که بغض ربنا مانده

دارم فراری می‌شوم از خود به سوی تو

در کشتی این ناخدا تنها خدا مانده

ناجی تویی راجی منم در دست‌های من

بی ربناهایم فقط مشتی هوا مانده

وقتی که محرومم کنی روزی نخواهم خورد

باید بگیری دست من را که رها مانده

پوشانده‌ای امروز در دنیا عیوبم را

اما فَلا تَفْضَحْنیِ روز جزا مانده

از تو اگر دورم ولی نزدیک شد مرگم

در کوله‌ام تنها الهی قَدْ دَنا مانده

شعبان به پایان آمد و روی لبان من

وای من از فریاد لَمْ تَغْفِر لها مانده

خوبی تو آمال من را بیشتر کرده است

مِنْکَ رَجائی از وَلا تَقْطَع به جا مانده

لَمْ تَهْدِنی؟ می‌خواستی رسوا اگر باشم

لم تَهْدِنی؟ وقتی دلیل کربلا مانده

یک عمر قَدْ اَفْنَیْتُ عُمری بی حضور تو

پس فَاقْبَل عُذری که ‌دلیل روضه‌ها مانده

جرم زیادم پیش عفو تو چه ناچیز و

تازه عنایات علی موسی الرضا مانده

بین جهنم هم تو را فریاد خواهم زد

تأثیر اشک شوق در قاموس ما مانده

تنها محبت راه ترک معصیت گشته

با دوستت دارم جهانی روی پا مانده