خونین لوای معرکه کارزار کو؟ 
میدان پر از غبار بود، شهسوار کو؟

واحسرتا! که از نفس سرد روزگار
افسرده شد ریاض امامت، بهار کو؟

زان موج‌ها که خون شهیدان به خاک زد
طوفان غم گرفته جهان را، غبار کو؟

اشکی که گرد محنت خاطر برد کجاست؟
آهی که پاک بسترد از دل غبار کو؟

تا کی خراش دیده و دل خار و خس کند؟
آخر زبانۀ غضب کردگار کو؟

کو مصطفی که پرسد از این امت عنود
کای خائنان! ودیعت پروردگار کو؟

کو مرتضی که پرسد از این صرصر ستم 
بود آن گلی که از چمنم یادگار کو؟

ای شور رستخیز قیامت! درنگ چیست؟
آگه مگر نه‌یی که به عالم عزای کیست؟