فریاد ازین مصیبت و زین درد خون چکان

زخم هزار نشتر الماس و نبض جان

این ظلم و این تعدّی و این بی‌مروّتی

فریاد ازین مصیبت نادیده کن فکان

نالد چنین درون شکم چون دلِ جرس

اشک است بار قافلۀ پیر و نوجوان

زین ماجرا نه خاک به خون شست روی خویش

کز غم هنوز جامه کبود است آسمان

زین برق شعله فتنه که بر خشک و تر فتاد

دریاست آب دیده جگر خون شد است کان

دیگر ز تلخ کامی این ماجرا مپرس

حنظل دهان و زهر هلاهل شود بیان

در خلوت غمی که سپندم بر آتش است

نامحرم است گریه و بیگانه‌ام فغان

دل سوخت در هوای حسین و حسن مرا

جان نیز از برای حسین و حسن مرا