مشخصات شعر

کوچه‌های نامحرم

به دامنم ببرد رشک، آسمان بابا!
به ماه تا که تو را می‌دهم نشان بابا!

تو بعد نیزه و طشت و تنور و خورجین‌ها
شدی به کودک ویرانه میهمان بابا!

کلافه کرده مرا این خرابۀ تاریک
کلافه کرده مرا درد استخوان بابا!

هراس دارم از این کوچه‌های نامحرم
ز بس که طعنه شنیدم از این و آن بابا!

خرابه تکیه و منبر شده است دامانم
گلوی تشنه و زخم تو روضه‌خوان بابا!

تو زخم روی لبت خورد و من سر جگرم
ز بس که زد به لبت چوب خیزران بابا!

تو را به گودی مقتل کشیده‌اند و مرا
کسی به سمت خرابه کشان کشان بابا!

کشید زلف تو را مشت شمر در گودال
کشید موی مرا دست ساربان بابا!

 

کوچه‌های نامحرم

به دامنم ببرد رشک، آسمان بابا!
به ماه تا که تو را می‌دهم نشان بابا!

تو بعد نیزه و طشت و تنور و خورجین‌ها
شدی به کودک ویرانه میهمان بابا!

کلافه کرده مرا این خرابۀ تاریک
کلافه کرده مرا درد استخوان بابا!

هراس دارم از این کوچه‌های نامحرم
ز بس که طعنه شنیدم از این و آن بابا!

خرابه تکیه و منبر شده است دامانم
گلوی تشنه و زخم تو روضه‌خوان بابا!

تو زخم روی لبت خورد و من سر جگرم
ز بس که زد به لبت چوب خیزران بابا!

تو را به گودی مقتل کشیده‌اند و مرا
کسی به سمت خرابه کشان کشان بابا!

کشید زلف تو را مشت شمر در گودال
کشید موی مرا دست ساربان بابا!

 

اولین نظر را ارسال کنید
 
فراموشی رمز عبور

ایمیل خود را وارد کنید

×
ارتباط با ما

پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.

×