چشم یعقوب مسیل نیل است
کودکی در بغل راحیل است
می‌توان خواند ز پیشانی طفل
چون مسیحا نفس انجیل است
آیه‌ها می‌چکد از لعل لبش
گریه‌اش لحن خوش ترتیل است
بال فطرس شده گهوارۀ او
سایه بانش پر جبرائیل است
علوی زاد‌ه‌ای از نسل خلیل
این پسر کنیه‌اش اسماعیل است
خنده‌اش روح غزل‌‌های بهار
خنده‌اش شعر پر از تمثیل است
عرشیان سر خوش آهنگ وطرب
تار و دف در کف اسرافیل است
ریسه آویخته از عرش به فرش
این هنرمندی میکائیل است
مات و مبهوت ملائک دیدند
خند‌ه‌ای بر لب عزرائیل است
رونقی داده به بازار شعف
حجرۀ غصه و غم تعطیل است
صدقه می‌دهد امشب آقا
دست هر حور و ملک زنبیل است
چه صف طول و درازی دارند!
آخرین کس ته صف هابیل است
هاتفی گفت به ارباب بهشت
پسرت مایۀ فخر ایل است
وقت کوچ است، برو قافله‌دار
نفرات سفرت تکمیل است
بالم شکسته، از پرم چیزی نگویم
از کوچ پر دردسرم چیزی نگویم
طوفان سختی باغمان را زیر و رو کرد
از لالههای پرپرم چیزی نگویم
شاهنشه اریکۀ قدرت اباالحسن
اسطورۀ صلابت و غیرت اباالحسن
یا والی الولی، ید حق، بندۀ خلف
یا مظهر العجایب عالم، شه نجف
در کوچهها، نسیم بهشت محرم است
این شهر بی مجالس روضه، جهنم است
پیراهن سیاه عزاداری شما
زیباترین تجلی عشق مجسم است
آه دلم به آینه زنگار میزند
پیراهن وصال، تنش زار میزند
عمرم، جوانیام، همه خرج گناه شد
این گریهها زیان مرا جار میزند
چشم یعقوب مسیل نیل است
کودکی در بغل راحیل است
می‌توان خواند ز پیشانی طفل
چون مسیحا نفس انجیل است
آیه‌ها می‌چکد از لعل لبش
گریه‌اش لحن خوش ترتیل است
بال فطرس شده گهوارۀ او
سایه بانش پر جبرائیل است
علوی زاد‌ه‌ای از نسل خلیل
این پسر کنیه‌اش اسماعیل است
خنده‌اش روح غزل‌‌های بهار
خنده‌اش شعر پر از تمثیل است
عرشیان سر خوش آهنگ وطرب
تار و دف در کف اسرافیل است
ریسه آویخته از عرش به فرش
این هنرمندی میکائیل است
مات و مبهوت ملائک دیدند
خند‌ه‌ای بر لب عزرائیل است
رونقی داده به بازار شعف
حجرۀ غصه و غم تعطیل است
صدقه می‌دهد امشب آقا
دست هر حور و ملک زنبیل است
چه صف طول و درازی دارند!
آخرین کس ته صف هابیل است
هاتفی گفت به ارباب بهشت
پسرت مایۀ فخر ایل است
وقت کوچ است، برو قافله‌دار
نفرات سفرت تکمیل است
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
