داغی چه عظیم، کرد در سینه جلوس

شد روضه و با ضجه نفس شد محبوس

پرسید کسی: جنونتان مستند است؟

گفتیم: لهوف سید بن طاووس!

آن روز‌های شعله‌ور یادم نرفته

دستان تبدار پدر یادم نرفته

دریا همان نزدیکی، اما تشنه بودیم

بیتابی و چشمان تر یادم نرفته

این زمین داغ به دل می‌دهد، آخر برویم

در من آشوب شده، جان برادر برویم

خاک اینجا چقدر بوی جدایی دارد

زینت دوش نبی! جان پیمبر برویم

خورشید نجیب آسمان، معصومه

محجوبۀ زینبی نشان، معصومه

او فاطمۀ ثانی و در حجب و حیا

الگوی تمام دختران، معصومه