ای ساکنان عرش ز دل ناله برکشید
این داوری ز شعر بر دادگر کشید
آن ناله‌ای که در غم یحیی کشیده‌اید
در ماتم حسین علی بیشتر کشید
لب تشنه چاک کرد جگرگاه شاه دین
ساغر ز آب دیدۀ خون جگر کشید
آتش به جان ز حسرت خیرالنسا زنید
از دل فغان به یاری خیرالبشر کشید
بر سینۀ زمانه ز ماتم زنید چاک
در دیدۀ سپهر ز غم میل بر کشید
در ماتم و عزای شهیدان کربلا
ای طایران قدس ز خون بال‌وپر کشید
ای ساکنان خاک چو «خاقان» درین عزا
افغان ز دل به گنبد افلاک برکشید
در ماتم حسین به تن جامه‌ها درید
فریاد و الامان به در کبریا برید
یارب همیشه دیدۀ خورشید تار باد
تا روز حشر سینۀ گردون فکار باد
داد از زمین و چرخ که بیداد کردهاند
این بیمراد باشد و آن برقرار باد
روزی که بر سنان سر آن سروران زدند
آتش به پیکر همۀ انس و جان زدند
دردا که نور چشم پیمبر شهید شد
دوران چرخ سفله به کام یزید شد
هر سو دلا به نیزه سر سروری ببین
غلطان به خاک و خون ز جفا پیکری ببین
گریان به درد و داغ پدر کودکی نگر
دلریش از فراق پسر مادری ببین
ای ساکنان عرش ز دل ناله برکشید
این داوری ز شعر بر دادگر کشید
آن ناله‌ای که در غم یحیی کشیده‌اید
در ماتم حسین علی بیشتر کشید
لب تشنه چاک کرد جگرگاه شاه دین
ساغر ز آب دیدۀ خون جگر کشید
آتش به جان ز حسرت خیرالنسا زنید
از دل فغان به یاری خیرالبشر کشید
بر سینۀ زمانه ز ماتم زنید چاک
در دیدۀ سپهر ز غم میل بر کشید
در ماتم و عزای شهیدان کربلا
ای طایران قدس ز خون بال‌وپر کشید
ای ساکنان خاک چو «خاقان» درین عزا
افغان ز دل به گنبد افلاک برکشید
در ماتم حسین به تن جامه‌ها درید
فریاد و الامان به در کبریا برید
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
