عمری است کشیدم به دلم بارغمت را
عمری است کشیدم سر دوشم علمت را
عمری است به دل نقش نمودم به خط اشک
ای خون خدا شعر خوش محتشمت را
باز آمده از راه گدای همه روزه
کوتاه مکن از سر او لطف کمت را
سوگند به زهرا برسان لحظۀ آخر
بر دیدۀ این غمزده خاک قدمت را
تا جان دوباره من دل مرده بگیرم
بفرست مسیحا به دل مرده دمت را
احسان قدیمی و در مرحمتت باز
عالم همه دیده ست عطا و کرمت را
کن قسمت من باز که بیچاره ترینم
آقا که ببینم شب جمعه حرمت را
***
بالای قد و قامت خونین ابالفضل
دیدند ز خیمه همه آن قد خمت را
باز چشمان دو عالم شده گریان حسین
سینۀ ارض و سما گشته پریشان حسین
باز بر گوش فلک روضۀ او می‌‌خوانند
آتشی هست به دل از غم سوزان حسین
منم که عالم هستی گدای کوی من است
منم که کعبه دمادم به طوف روی من است
منم که کوثر و زمزم نمی ز جوی من است
منم که باغ جنان مست عطر و بوی من است
دلی که نیست حسینیۀ غمت، دل نیست
بدون حب تو ایمان خلق کامل نیست
هزار شکر که بر دوش ما تمامی عمر
به غیر بیرق تو بیرقی حمایل نیست
نفس نمانده که از تو بپرسم از سر و رویت
لبی نمانده برایت بپرسی از سر و رویم
بیا بگو که چرا خون نشسته بر سر مویت
بگو که با تو بگویم ز آتش سر مویم
عمری است کشیدم به دلم بارغمت را
عمری است کشیدم سر دوشم علمت را
عمری است به دل نقش نمودم به خط اشک
ای خون خدا شعر خوش محتشمت را
باز آمده از راه گدای همه روزه
کوتاه مکن از سر او لطف کمت را
سوگند به زهرا برسان لحظۀ آخر
بر دیدۀ این غمزده خاک قدمت را
تا جان دوباره من دل مرده بگیرم
بفرست مسیحا به دل مرده دمت را
احسان قدیمی و در مرحمتت باز
عالم همه دیده ست عطا و کرمت را
کن قسمت من باز که بیچاره ترینم
آقا که ببینم شب جمعه حرمت را
***
بالای قد و قامت خونین ابالفضل
دیدند ز خیمه همه آن قد خمت را
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
