خورشید بر این تیره مغاک افتاده است؟
یا بر سر نی آن سر پاک افتاده است؟
بر عرش نی از تلاوت او پیداست
هفتاد و دو سوره روی خاک افتاده است
در دل من داغ‌ها از لاله‌هاست
همچو نی در بند بندش ناله‌هاست
با خیال لاله‌ها صحرانورد
راه می‌پوید ولی با پای درد
همره شدند، قافله‌ای را که مانده بود
تا طی کنند مرحله‌ای را که مانده بود
با طرح یک سؤال، به پاسخ رسیده‌اند
حل کرده‌اند مسئله‌ای را که مانده بود
روح بزرگش دمیده است، جان در تنِ کوچک من
سرگرم گفت‌و‌شنود است، او با منِ کوچک من
وقتی که شب‌های تارم، در آرزوی سپیده است
خورشید او می‌تراود، از روزنِ کوچک من
کربلا را می‌سرود این بار، روی نیزه‌ها
با دو صد ایهام معنی‌دار، روی نیزه‌ها
نینوایی شعر او از نای هفتاد و دو نی
مثل یک ترجیع شد تکرار، روی نیزه‌ها
خورشید بر این تیره مغاک افتاده است؟
یا بر سر نی آن سر پاک افتاده است؟
بر عرش نی از تلاوت او پیداست
هفتاد و دو سوره روی خاک افتاده است
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
