در شام، چون که آل علی را مقام شد
روز جهان، سیاه‌تر از تیره‌شام شد
شاهی که گنج سرّ خدا بود سینه‌اش
چون گنج در خرابه‌ی شامش، مقام شد
چون شد حرام، عیش بر اولاد مصطفی
گویی که عیش، بر همه عالم، حرام شد
آن آتشی که خیمه‌ی سلطان دین بسوخت
دودش بر این مُقرنسِ نیلی‌خیام شد
نه کافر فرنگ و نه ترسای شام دید
ظلمی که بر سلاله‌ی «خیرُ الانام» شد
این ظلم و کینه بین که میان دو نهر آب
لب‌تشنه، سر جدا ز شه تشنه‌کام شد
آفاق، منقلب شد و خورشید، منکسف
بر نی بلند، چون سر پاک امام شد
اوضاع روزگار چنان گشت، واژگون
کز یاد چرخ، شورش روز قیام شد
در راه خواجه، جان چو غلام سیه فشانْد
خورشید و ماه، بنده‌ی روی غلام شد
هر کس «طرب»! که مرثیه‌خوان حسین گشت
در روضه‌ی بهشت برینش، مقام شد
بستند چو بر پشت شتر، محمل زینب
بگْریست دل سنگ، به حال دل زینب
گویی به غم و محنت و اندوه سرشتند
از روز ازل، طینت و آب و گِل زینب
اصغر چو خشک شد ز عطش، شیر مادرش
پژمرد همچو برگ خزان، روی انورش
اخترفشان ز دیده چو شد مامش از عطش
شد زرد، آفتاب و سیه گشت، اخترش
یا للعجب! که تشنۀ آب فرات بود
شاهی که خاک درگهش، آب حیات بود
شد تشنهلب شهید، میان دو نهر آب
با آن که مهر مادرش، آب فرات بود
در شام، چون که آل علی را مقام شد
روز جهان، سیاه‌تر از تیره‌شام شد
شاهی که گنج سرّ خدا بود سینه‌اش
چون گنج در خرابه‌ی شامش، مقام شد
چون شد حرام، عیش بر اولاد مصطفی
گویی که عیش، بر همه عالم، حرام شد
آن آتشی که خیمه‌ی سلطان دین بسوخت
دودش بر این مُقرنسِ نیلی‌خیام شد
نه کافر فرنگ و نه ترسای شام دید
ظلمی که بر سلاله‌ی «خیرُ الانام» شد
این ظلم و کینه بین که میان دو نهر آب
لب‌تشنه، سر جدا ز شه تشنه‌کام شد
آفاق، منقلب شد و خورشید، منکسف
بر نی بلند، چون سر پاک امام شد
اوضاع روزگار چنان گشت، واژگون
کز یاد چرخ، شورش روز قیام شد
در راه خواجه، جان چو غلام سیه فشانْد
خورشید و ماه، بنده‌ی روی غلام شد
هر کس «طرب»! که مرثیه‌خوان حسین گشت
در روضه‌ی بهشت برینش، مقام شد
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
