چنگ می‌زد بغض غربت، بر گلوی خیمه‌ها
شطّی از خون بود جاری، روبه‌روی خیمه‌ها
گردبادی بود پیدا، در کنار قتلگاه
ذوالجناح آسیمه‌سر می‌تاخت، سوی خیمه‌ها
آه سرکش، خون و آتش، سینه‌های شعله‌ور
بر مشامش می‌رسید از دور، بوی خیمه‌ها
آفتابی شعله‌ور آمد به استقبال او
از عطش لبریز امّا، آبروی خیمه‌ها
بر لبان خشک بانو، پرسشی سوزان نشست
پرسش خورشیدجوی و شعله‌خوی خیمه‌ها
رعد شد، غرّید، سُم کوبید و بی‌تابی گرفت
چنگ زد بغض غریبی، بر گلوی خیمه‌ها
یالِ گل‌گون، زین وارونش، پیامی تازه داشت
رفت بر باد از نگاهش، آرزوی خیمه‌ها
سر به زیر افکنْد و اشکی خیمه زد در چشم او
از اسارت بود ز‌آن پس، گفت‌وگوی خیمه‌ها
شیهه‌ای از دور می‌آید به گوش کاروان
بی‌قراری می‌کند در جست‌وجوی خیمه‌ها
در دل من داغها از لالههاست
همچو نی در بند بندش نالههاست
با خیال لالهها صحرانورد
راه میپوید ولی با پای درد
همره شدند، قافلهای را که مانده بود
تا طی کنند مرحلهای را که مانده بود
با طرح یک سؤال، به پاسخ رسیدهاند
حل کردهاند مسئلهای را که مانده بود
روح بزرگش دمیده است، جان در تنِ کوچک من
سرگرم گفتوشنود است، او با منِ کوچک من
وقتی که شبهای تارم، در آرزوی سپیده است
خورشید او میتراود، از روزنِ کوچک من
کربلا را میسرود این بار، روی نیزهها
با دو صد ایهام معنیدار، روی نیزهها
نینوایی شعر او از نای هفتاد و دو نی
مثل یک ترجیع شد تکرار، روی نیزهها
چنگ می‌زد بغض غربت، بر گلوی خیمه‌ها
شطّی از خون بود جاری، روبه‌روی خیمه‌ها
گردبادی بود پیدا، در کنار قتلگاه
ذوالجناح آسیمه‌سر می‌تاخت، سوی خیمه‌ها
آه سرکش، خون و آتش، سینه‌های شعله‌ور
بر مشامش می‌رسید از دور، بوی خیمه‌ها
آفتابی شعله‌ور آمد به استقبال او
از عطش لبریز امّا، آبروی خیمه‌ها
بر لبان خشک بانو، پرسشی سوزان نشست
پرسش خورشیدجوی و شعله‌خوی خیمه‌ها
رعد شد، غرّید، سُم کوبید و بی‌تابی گرفت
چنگ زد بغض غریبی، بر گلوی خیمه‌ها
یالِ گل‌گون، زین وارونش، پیامی تازه داشت
رفت بر باد از نگاهش، آرزوی خیمه‌ها
سر به زیر افکنْد و اشکی خیمه زد در چشم او
از اسارت بود ز‌آن پس، گفت‌وگوی خیمه‌ها
شیهه‌ای از دور می‌آید به گوش کاروان
بی‌قراری می‌کند در جست‌وجوی خیمه‌ها
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
