سلام بر دو برادر، دو جلوۀ ایمان!
یکى به نام حلاس و یکى دگر نعمان
بر آستان ولایت، دو پاسبان شرف
به جلوه‌گاه شهادت، دو شمع جاویدان
دو مرد کوفه ولى زائر مدینه‌ی عشق
به کوفه پشت نمودند و رو به کعبه‌ی جان
شبانه سوى حسین آمدند تا گردند
به گرد شمس ولایت، دو کوکب تابان
زدند خیمه‌ی طاعت به خیمه‌گاه حسین
به شوق بندگى و یارى امام زمان
شدند حامىِ قرآنِ اصل چون دیدند
دوباره حیله‌گران را به نیزه‌ها قرآن
فداى آن دو و یاران کربلا جانم!
حسین گفت چو اصحاب خود نمی‌دانم
اسلام ز سعی مسلمین ریشه گرفت
وز خون حسین نخل دین ریشه گرفت
نخلی که حسین روز عاشورا کاشت
از اشک عزای اربعین ریشه گرفت
سلام ما به بقیع و بقاع ویرانش
بر آن حریم که باشد ملک نگهبانش
سلام ما به بقیع، آن تجسّم غربت
گواه بر سخنم تربت امامانش
لطف امام هادى و نور ولایتش
ما را اسیر کرده به دام محبتش
بر لطف بى کرانۀ او بستهایم دل
امشب که جلوه‌گر شده خورشید طلعتش
سرچشمۀ خیر و برکات است حسین
معراج صلات و صلوات است حسین
فرمود نبی: نوشته بر ساقۀ عرش
مصباح هدی، فُلک نجات است حسین
سلام بر دو برادر، دو جلوۀ ایمان!
یکى به نام حلاس و یکى دگر نعمان
بر آستان ولایت، دو پاسبان شرف
به جلوه‌گاه شهادت، دو شمع جاویدان
دو مرد کوفه ولى زائر مدینه‌ی عشق
به کوفه پشت نمودند و رو به کعبه‌ی جان
شبانه سوى حسین آمدند تا گردند
به گرد شمس ولایت، دو کوکب تابان
زدند خیمه‌ی طاعت به خیمه‌گاه حسین
به شوق بندگى و یارى امام زمان
شدند حامىِ قرآنِ اصل چون دیدند
دوباره حیله‌گران را به نیزه‌ها قرآن
فداى آن دو و یاران کربلا جانم!
حسین گفت چو اصحاب خود نمی‌دانم
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
