روضه خوان گفت که لیلا پسری داشت که رویش
به درخشندگی ماه که عباس عمویش
روضه خوان گفت که لیلا پسری داشت که مجنون
پسری داشت که می‌رفت و نگاه تو به سویش
پسری خوش قد و قامت پسری صبح قیامت
روضه خوان گفت که در باد پریشان شده مویش
آسمان بار امانت نتوانست کشیدن
که بریدند خدایا که شکستند سبویش
روضه خوان تاب نیاورد عمو آب نیاورد
روضه خوان آمد و زانو زد و بوسید گلویش
طبیب را تو بیاری، حبیب را تو بخوانی
دلم غریب؛ خوشا این غریب را تو بخوانی
دعای این دل شرمنده مستجاب نگردد
مگر که آیۀ «أمّن یُجیب» را تو بخوانی
صحرا به صحرا باد و توفان موج می‌‌زد
آنجا بیابان در بیابان موج می‌‌زد
با پشته‌‌های ماسۀ در شن نهفته
مغرورتر از قلۀ در ابر خفته
عشق علی، نماز علی، کوثر علی
آمد نشست امّ ابیها برِ علی
کُفواً أحد بخوان و بگو همسر علی
«پهلوی توست گوهر انگشتر علی
یار همه علی و تویی یاور علی»
بر گردۀ خود مثل علی نان و رطب داشت
صادق همه صبح است، چه در خلوت شب داشت؟
شب تیره و تار و ظلمات است، پر از ظلم
صد سال پر از ظلمت جهلی که عرب داشت
روضه خوان گفت که لیلا پسری داشت که رویش
به درخشندگی ماه که عباس عمویش
روضه خوان گفت که لیلا پسری داشت که مجنون
پسری داشت که می‌رفت و نگاه تو به سویش
پسری خوش قد و قامت پسری صبح قیامت
روضه خوان گفت که در باد پریشان شده مویش
آسمان بار امانت نتوانست کشیدن
که بریدند خدایا که شکستند سبویش
روضه خوان تاب نیاورد عمو آب نیاورد
روضه خوان آمد و زانو زد و بوسید گلویش
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
لطفا فایل صوتی رو هم قرار بدید تا بتونیم دانلودش کنیم