ساربانا ز اشتران بگشای بار
لحظه‌ای ما را به حال خود گذار
این که بینی سرزمین کربلاست
خاک او آغشته با خون خداست
در حریم قدسی صحرای دوست
بشنو این گلبانگ، این آوای اوست
نی نوا، در نینوای راستین
مویه‌ها دارد ز نای اربعین
ناله، آتش بال در پرواز بین
همطراز آه گردون تا زمین
اشک می‌ریزد ز چشم کائنات
در عزای تشنه‌کامان فرات
آن بلاجویان که تا بزم حضور
راه پیمودند با سامان نور
رایت توحید از اینان پایدار
ماند و می‌ماند به دور روزگار
گر فرات اینجا چو دریا خون گریست
نی عجب، خورشید بر هامون گریست
شب شعله خیز با نفس آتشین رسید
صبح از هراس دی، به دم واپسین رسید
آه سحر، به ساحت جان آفرین رسید
«چون خون ز حلق تشنۀ او بر زمین رسید
جوش از زمین به ذروۀ عرش برین رسید»
این دل شوریده همچون نی، نوا دارد هنوز
ناله‌ها از جان به شور نینوا دارد هنوز
ای حسین ای تشنه کام کربلا، در ماتمت
جویبار خون، نشان از چشم ما دارد هنوز
با هر بنای ظلم، که بنیاد کرده‌ای
کانون عدل و عاطفه بر باد کرده‌ای
وز فتنه سرنگون علم داد کرده‌ای
«ای چرخ، غافلی که چه بیداد کرده‌ای
وز کین چه‌ها، درین ستم آباد کرده‌ای»
در شعلۀ نگاه تو، نقشی نبست آب
موج هزار آینه در خود شکست آب
زان لعل لب که جوش زد از آتش عطش
درگیر و دار حادثه، طرفی نبست آب
ساربانا ز اشتران بگشای بار
لحظه‌ای ما را به حال خود گذار
این که بینی سرزمین کربلاست
خاک او آغشته با خون خداست
در حریم قدسی صحرای دوست
بشنو این گلبانگ، این آوای اوست
نی نوا، در نینوای راستین
مویه‌ها دارد ز نای اربعین
ناله، آتش بال در پرواز بین
همطراز آه گردون تا زمین
اشک می‌ریزد ز چشم کائنات
در عزای تشنه‌کامان فرات
آن بلاجویان که تا بزم حضور
راه پیمودند با سامان نور
رایت توحید از اینان پایدار
ماند و می‌ماند به دور روزگار
گر فرات اینجا چو دریا خون گریست
نی عجب، خورشید بر هامون گریست
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
