یا رب! چه روشنى است که در خانه‌ی من است؟
گویا دمیده ماه به کاشانه‌ی من است
من در تنور خانه چراغى نداشتم
پس این فروغ کیست که در خانه‌ی من است؟
این سِر چو دید همسر خولى که از سر است
سر را گرفت و گفت که جانانه‌ی من است
از بخت خویش این همه باور نداشتم
کامشب عزیز فاطمه در خانه‌ی من است
آوخ! سر حسین در این جا چه می‌کند؟
این ظلم، کار همسر دیوانه‌ی من است
ماتم که کنز مخفى و دردانه‌ی رسول
مخفى چرا به گوشه‌ی ویرانه‌ی من است؟
آنجاست هودجى و در آن بانگ گریه‌ها
جانسوزتر ز گریه‌ی مستانه‌ی من است
اسلام ز سعی مسلمین ریشه گرفت
وز خون حسین نخل دین ریشه گرفت
نخلی که حسین روز عاشورا کاشت
از اشک عزای اربعین ریشه گرفت
سلام ما به بقیع و بقاع ویرانش
بر آن حریم که باشد ملک نگهبانش
سلام ما به بقیع، آن تجسّم غربت
گواه بر سخنم تربت امامانش
لطف امام هادى و نور ولایتش
ما را اسیر کرده به دام محبتش
بر لطف بى کرانۀ او بستهایم دل
امشب که جلوهگر شده خورشید طلعتش
سرچشمۀ خیر و برکات است حسین
معراج صلات و صلوات است حسین
فرمود نبی: نوشته بر ساقۀ عرش
مصباح هدی، فُلک نجات است حسین
یا رب! چه روشنى است که در خانه‌ی من است؟
گویا دمیده ماه به کاشانه‌ی من است
من در تنور خانه چراغى نداشتم
پس این فروغ کیست که در خانه‌ی من است؟
این سِر چو دید همسر خولى که از سر است
سر را گرفت و گفت که جانانه‌ی من است
از بخت خویش این همه باور نداشتم
کامشب عزیز فاطمه در خانه‌ی من است
آوخ! سر حسین در این جا چه می‌کند؟
این ظلم، کار همسر دیوانه‌ی من است
ماتم که کنز مخفى و دردانه‌ی رسول
مخفى چرا به گوشه‌ی ویرانه‌ی من است؟
آنجاست هودجى و در آن بانگ گریه‌ها
جانسوزتر ز گریه‌ی مستانه‌ی من است
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
