همه جسمیم و تویى جان، بأبى انت و امّى
همه دردیم و تو درمان، بأبى انت و امّى
بأبى انت و امّى که ز پیمان تو با حق
همه گریان و تو خندان، بأبى انت و امّى
ز وجودت به وجود آمده شور و هیجانى
در همه عالم امکان، بأبى انت و امّى
جان فدایت! که شد از روز نخستین ولادت
کربلاى تو نمایان، بأبى انت و امّى
تو حسینى، تو حسینى، تو سراپا همه حُسنى
معدن جودى و احسان، بأبى انت و امّى
آن که دیوانۀ تو، سر به بیابان بگذارد
بگذرد از سر و سامان، بأبى انت و امّى
خِرَد، اى خسرو خوبان! که بُوَد شاخص انسان
مانده در کار تو حیران، بأبى انت و امّى
سرِ آن کشته بنازم! که دم مرگ ببیند
تو گرفتیش به دامان، بأبى انت و امّى
چون «نگارنده» به آن کاو شده در ظلّ لوایت
دادن جان بُوَد آسان، بأبى انت و امّى
بر گلشن دین رسید چون موسم دى
شد فصل غم و زمان شادى شد طى
تا رفت سرِ سرّ خدا بر سرِ نى
در ناله شدى زینب کبرى چون نى
چون شد سر اطهر ابی عبدالله
در بزم یزید، همره آل الله
هنگام فداکاری نصرانی گفت:
لا حول و لا قوّه الّا بالله
شاهنشه دین، حسین آن وجه اله
تا جلوه سرش نمود در شام چو ماه
لب باز نمود و گفت با حال تباه:
لا حول و لا قوّه الّا بالله
هر چند که چشمهی حیات است، حسین
لبتشنه، لب آب فرات است، حسین
غم نیست اگر غرق گناهیم همه
چون بحر کرم، فُلک نجات است، حسین
همه جسمیم و تویى جان، بأبى انت و امّى
همه دردیم و تو درمان، بأبى انت و امّى
بأبى انت و امّى که ز پیمان تو با حق
همه گریان و تو خندان، بأبى انت و امّى
ز وجودت به وجود آمده شور و هیجانى
در همه عالم امکان، بأبى انت و امّى
جان فدایت! که شد از روز نخستین ولادت
کربلاى تو نمایان، بأبى انت و امّى
تو حسینى، تو حسینى، تو سراپا همه حُسنى
معدن جودى و احسان، بأبى انت و امّى
آن که دیوانۀ تو، سر به بیابان بگذارد
بگذرد از سر و سامان، بأبى انت و امّى
خِرَد، اى خسرو خوبان! که بُوَد شاخص انسان
مانده در کار تو حیران، بأبى انت و امّى
سرِ آن کشته بنازم! که دم مرگ ببیند
تو گرفتیش به دامان، بأبى انت و امّى
چون «نگارنده» به آن کاو شده در ظلّ لوایت
دادن جان بُوَد آسان، بأبى انت و امّى
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
