در شکنج زلف جانان، پیچ و تاب من تویی

ماه کوچک، در طواف آفتاب من تویی

شرط ایثار و وفا، هرگز به سنّ و سال نیست

کودک شش‌ماهه‌ی من! هم‌رکاب من تویی

موج «هَل مِن ناصِر»م، پیچیده در گوش زمان

آن که در گهواره می‌گوید جواب من تویی

با لب خشکیده «سُبحان الَّذی اَسری» بخوان

ای کمان ابروی من! «قوسین و قاب» من تویی

خُطبه‌ی خون و شهادت، داشت هفتاد و دو فصل

آخرین فصل دعای مستجاب من تویی

یک غزل در عاشقی گفتم که عالم‌گیر شد

ای غزال آسمانی! بیت ناب من تویی

بهترین‌ها را به گلچین داده‌ام در کربلا

شاهد زیبای حُسن انتخاب من تویی

دامن قنداقه‌ات، سبز است و چشمانت، سیاه

پرچم سرخ و سپید انقلاب من تویی

گر چه هر گل را بُوَد بویی ولی در این چمن

بِین هفتاد و دو گل، عطر گلاب من تویی

بُرده آرام و قرارت را عطش امّا هنوز

مایه‌ی آرامش قلب رباب من تویی

حاجت اِتمام حجّت نیست، در این ظهر داغ

غنچه‌ی خاموش من! «فصل ‌الخطاب» من تویی

پرده بردار از شهادت، ای بهشت آرزو!

جلوه‌ی ناب جمال بی‌حجاب من تویی

خواب دیدم، ماهیِ لب‌تشنه در غرقاب خون

ای گلویت رنگ گل! تعبیر خواب من تویی

با زبان تشنه، احساس مرا فریاد کن

راستی وقت غروب است، از «شفق» هم یاد کن