آب فرات! موج مزن، پیش روی من
رفتیم و مانْد بر دل تو، آرزوی من
آب فرات! در شکن پیچ و تاب تو
افتاده عکسِ موجِ پریشانِ موی من
آب فرات! در چمن سبز آرزو
گل چیست؟ طرح مبهمی از رنگ و بوی من
آب فرات! نقد بهشت و بهشت نقد
دانی که چیست؟ شبنمی از آبروی من
آب فرات! ای که تویی مَهر مادرم!
نشنیده‌ای به خیمه مگر گفت‌وگوی من؟
آب فرات! از عطش غنچه یاد کن
داری اگر که چشم شفاعت به سوی من
آب فرات! حیف ندیدی که زینبم
زد بوسه‌ی وداع به زیر گلوی من
آب فرات! حال که آب از سرم گذشت
سر می‌زنی به سنگ، چرا روبه‌روی من؟
آب فرات! در عرفات نماز عشق
خون گلوی من، شده آب وضوی من
آب فرات! شکر خدا! تا خدا، خداست
«دار الشّفا»ی عشق شود، خاک کوی من
با خون خود نوشته‌ام، از نیل تا فرات
من کشته‌ی نمازم، «قَد قامَتِ الصَّلوه»
با یا حسین عشق من آغاز میشود
با اربعین شکوفۀ گل باز میشود
با یا حسین میرسد از راه، عطر یاس
با اربعین بهار گل آغاز میشود
من، دیده جز به سوی برادر، نداشتم
آیینه جز حسین، برابر نداشتم
وقتی صدای غربت یاسین بلند شد
در خاطرم، به جز غم کوثر نداشتم
چون او کسی به راه وفا، یاوری نکرد
خون جگر نخورد و پیام آوری نکرد
زینب که مثل او کسی از داغدیدگان
با اشک چشم خویش، گهرپروری نکرد
تا باد گره گشای زلف چمن است
بر سینۀ لاله، داغ گلهای من است
هجده یوسف اگر چه از دستم رفت
سوغات من از سفر، همین پیرهن است
آب فرات! موج مزن، پیش روی من
رفتیم و مانْد بر دل تو، آرزوی من
آب فرات! در شکن پیچ و تاب تو
افتاده عکسِ موجِ پریشانِ موی من
آب فرات! در چمن سبز آرزو
گل چیست؟ طرح مبهمی از رنگ و بوی من
آب فرات! نقد بهشت و بهشت نقد
دانی که چیست؟ شبنمی از آبروی من
آب فرات! ای که تویی مَهر مادرم!
نشنیده‌ای به خیمه مگر گفت‌وگوی من؟
آب فرات! از عطش غنچه یاد کن
داری اگر که چشم شفاعت به سوی من
آب فرات! حیف ندیدی که زینبم
زد بوسه‌ی وداع به زیر گلوی من
آب فرات! حال که آب از سرم گذشت
سر می‌زنی به سنگ، چرا روبه‌روی من؟
آب فرات! در عرفات نماز عشق
خون گلوی من، شده آب وضوی من
آب فرات! شکر خدا! تا خدا، خداست
«دار الشّفا»ی عشق شود، خاک کوی من
با خون خود نوشته‌ام، از نیل تا فرات
من کشته‌ی نمازم، «قَد قامَتِ الصَّلوه»
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
