چه خوش است رنج و محنت، به ره وفا کشیدن!
چه خوش است ناز جانان، همه را به جان، خریدن!
چه خوش است جان سپاری، به قدوم چون تو یاری!
به منای کربلای تو، شها! به خون تپیدن
چه غمی ز بی‌پناهی؟ به حضور چون تو شاهی
که خوش آیدم به راه تو، شها! بلا کشیدن
چه شود اگر عمو جان! بروم به سوی میدان؟
که خوش است از تو فرمان و ز من به سر دویدن
چو غزال مجتبی شد، ز میان خیمه بیرون
به شتاب از پی آمد، شه دین، برای دیدن
چه عمو! چه نوجوانی! چه گلی! چه باغبانی!
به حسن، صبا! خبر ده، که چه جای آرمیدن؟
بشکافت کوفیان را صف و زد به قلب لشگر
چه خوش است از غزالی، همه گرگ‌ها رمیدن!
زند آتشم، «حسانا»! غم شاهزاده قاسم
بنِگر به دست گلچین، گل نوشکفته چیدن
ناله کن اى دل به عزاى على
گریه کن اى دیده براى على
کعبه ز کف داده چو مولود خویش
گشته سیه پوش عزاى على
من قدرتی دیگر به تن ندارم
دستی دگر چون در بدن ندارم
دشمن چو بسته راه من ز هر سو
به خیمه راه آمدن ندارم
راه من، از کثرت دشمن، ز هر سو بسته بود
داغها پی در پی و غمها به هم پیوسته بود
بس که از میدان، درون خیمه، آوردم شهید
بود سرتاپای من خونین و زینب خسته بود
تویی آن دختر زیبای کوچک
به دنبال پدر، با پای کوچک
به دشت کربلا با قلب خونین
تو هستی لالۀ حمرای کوچک
چه خوش است رنج و محنت، به ره وفا کشیدن!
چه خوش است ناز جانان، همه را به جان، خریدن!
چه خوش است جان سپاری، به قدوم چون تو یاری!
به منای کربلای تو، شها! به خون تپیدن
چه غمی ز بی‌پناهی؟ به حضور چون تو شاهی
که خوش آیدم به راه تو، شها! بلا کشیدن
چه شود اگر عمو جان! بروم به سوی میدان؟
که خوش است از تو فرمان و ز من به سر دویدن
چو غزال مجتبی شد، ز میان خیمه بیرون
به شتاب از پی آمد، شه دین، برای دیدن
چه عمو! چه نوجوانی! چه گلی! چه باغبانی!
به حسن، صبا! خبر ده، که چه جای آرمیدن؟
بشکافت کوفیان را صف و زد به قلب لشگر
چه خوش است از غزالی، همه گرگ‌ها رمیدن!
زند آتشم، «حسانا»! غم شاهزاده قاسم
بنِگر به دست گلچین، گل نوشکفته چیدن
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
