چون رو به سوی کعبۀ «بیت الحرام» کرد
در خون دیده، کعبه و زمزم، مقام کرد
هر جا قدم نهاد، مصیبت پدید شد
هر جا گذر نمود، قیامت، قیام کرد
از اشک، قاصدی سوی یثرب روانه ساخت
و ز حال زار خویش، به جدّش پیام کرد
کای مصطفی! مرا ز جناب تو دور داشت
گردون که بهر کشتنِ من، اهتمام کرد
در کام اهل‌بیت تو از روی کینه ریخت
هر زهر را که ساقی دوران به جام کرد
جور فلک تمام نگردید تا که خصم
بیداد را به عترت پاکت تمام کرد
آخر اساس کعبه، به تاراج شام داد
دوران که صُبح آل نبی را چو شام کرد
از این حدیث، دیدۀ گردون پُر آب شد
جان‌ها گرفت آتش و دل‌ها کباب شد
چون شاه دین، هوای شهادت به سر گرفت
تاج سعادت از سر خود، چرخ برگرفت
گیتی کمیت تیز تکش را کشید تنگ
دست قضا عنان و رکابش، قدر گرفت
از پشت زین به خاک، چو خورشید دین نشست
برخاست شورشی که فلک بر زمین نشست
از شش جهت بلند شد، آهی که دود آن
بر طاقِ منظرِ فلکِ هفتمین نشست
از هر کنار توسن بیداد تاختید
تا خاندان فاطمه، ویرانه ساختید
خواندید از حجاز مرا جانب عراق
وآن گاه پردههای مخالف نواختید
چون رو به سوی کعبۀ «بیت الحرام» کرد
در خون دیده، کعبه و زمزم، مقام کرد
هر جا قدم نهاد، مصیبت پدید شد
هر جا گذر نمود، قیامت، قیام کرد
از اشک، قاصدی سوی یثرب روانه ساخت
و ز حال زار خویش، به جدّش پیام کرد
کای مصطفی! مرا ز جناب تو دور داشت
گردون که بهر کشتنِ من، اهتمام کرد
در کام اهل‌بیت تو از روی کینه ریخت
هر زهر را که ساقی دوران به جام کرد
جور فلک تمام نگردید تا که خصم
بیداد را به عترت پاکت تمام کرد
آخر اساس کعبه، به تاراج شام داد
دوران که صُبح آل نبی را چو شام کرد
از این حدیث، دیدۀ گردون پُر آب شد
جان‌ها گرفت آتش و دل‌ها کباب شد
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
