چراغ بزم عترت، «امّ کلثوم»
گل خورشیدفطرت، «امّ کلثوم»
درون محمل از داغ شقایق
سخن سر کرد از باغ شقایق
هلا! ای مردم رسوای کوفه!
دغل‌بازان بی‌پروای کوفه!
چه شد؟ ای بی‌حیا مردم! شما را
که بشْکستید پیمان خدا را
چرا ترک سیه‌کاری نکردید؟
امام عشق را یاری نکردید؟
چرا کشتید مصباح الهدی را؟
به قهر آورده اید از خود، خدا را
چرا بردید اموالش به غارت؟
پسندیدید بر اهلش، اسارت
شما را دیدۀ دل، کور بادا!
ز نور رحمت حق، دور بادا!
سیه‌روزی گریبان گیرتان شد
به پا نامردمی، زنجیرتان شد
خبر دارید؟ هم‌چون باد صرصر
کدامین لاله را کردید پرپر
چه داغی بر دل خوبان فزودید؟
چه جامه از کدامین گل ربودید؟
کسی که آفتاب شب‌زدا بود
وجودش معنی شمس الضّحی بود،
رهش با نیزه و خنجر گرفتید
سرش را چون گل از پیکر گرفتید
فرمود نبی: علی ولی الله است
خورشید ولایت و دلیل راه است
زهرا است دل من و حسن دلبندم
عشق است حسین و عشق حق دلخواه است
فرماندۀ جنگ، مصطفی بود آن روز
سردار سپاه، مرتضی بود آن روز
لشگر حسنین و فاطمه پشتیبان
در عرصه، سلاحشان دعا بود آن روز
آیات چو آفتاب، از خاور نور
نازل شده بر سینۀ پیغمبر نور
ابناء و نساء و انفس اقدس حق
یعنی حسنین و علی و کوثر نور
تنها نه کسی تو را هماورد نبود
یک مرد نبرد، یار و همدرد نبود
آن شب که زنی کرد حمایت از تو
در کوفه به حقّ حق که یک مرد نبود
چراغ بزم عترت، «امّ کلثوم»
گل خورشیدفطرت، «امّ کلثوم»
درون محمل از داغ شقایق
سخن سر کرد از باغ شقایق
هلا! ای مردم رسوای کوفه!
دغل‌بازان بی‌پروای کوفه!
چه شد؟ ای بی‌حیا مردم! شما را
که بشْکستید پیمان خدا را
چرا ترک سیه‌کاری نکردید؟
امام عشق را یاری نکردید؟
چرا کشتید مصباح الهدی را؟
به قهر آورده اید از خود، خدا را
چرا بردید اموالش به غارت؟
پسندیدید بر اهلش، اسارت
شما را دیدۀ دل، کور بادا!
ز نور رحمت حق، دور بادا!
سیه‌روزی گریبان گیرتان شد
به پا نامردمی، زنجیرتان شد
خبر دارید؟ هم‌چون باد صرصر
کدامین لاله را کردید پرپر
چه داغی بر دل خوبان فزودید؟
چه جامه از کدامین گل ربودید؟
کسی که آفتاب شب‌زدا بود
وجودش معنی شمس الضّحی بود،
رهش با نیزه و خنجر گرفتید
سرش را چون گل از پیکر گرفتید
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
