نوای غم به گوش چرخ پیر است

و یا بانگ جگرسوز بشیر است

که می‌گوید ایا اهل مدینه

خبر آورده‌ام با سوز سینه

قاتل کشیده خنجر برّان برای ما

در زیر تیغ بسته بُوَد دست و پای ما

از بهر کشتن این همه تعجیل از چه رو؟

ظالم! مگر چه بود به عالم، خطای ما

«شنیدستم که مجنون با دل زار

چو شد از مُردن لیلی خبردار»

گریبان چاک زد از بهر دلبر

به قبرستان شدی با دیدۀ تر

چو هندو جوانی برفت از جهان

ز آتش‌پرستان هندوستان

به آیین خود آتش افروختند

در آتش، تن آن جوان سوختند