شب را کنار زد و سحر آفریده شد

چشمی ‌زدی به ماه، نظر آفریده شد

از چهره‌ات جنون و جنان را جلا زدند

از چشم‌هات شور و شرر آفریده شد

بغض‌ها دسته دسته می‌لرزند

چمدانی که دست زن مانده

اتوبوسی که بی هوا رفته

چشم‌هایی که بر ترن مانده

در ماتم دردانۀ معصوم علی

خون می‌چکد از دیدۀ مظلوم علی

امروز زمین لباس غم پوشیده

از داغ غریب «امّ کلثوم» علی

بر جدّ مطهرت شبیهی، بانو!

بر فاطمه مادرت شبیهی، بانو!

بر زینب و اشک‌های او می‌مانی

بر غربت خواهرت شبیهی، بانو!