سلام باد به چشم و به دست و بازویش

درود باد به ماه جمال دلجویش

ز معجز نبوی ارث می‌برد چشمش

به ذوالفقار علی رفته تیغ ابرویش

کتاب عشق حسین است در خط و خالش

بهشت زینب کبری است لالۀ رویش

جبین به خاک کف پای عاشقی سایم

که دوست دوست بر آید ز تار هر مویش

مدینه مست شد از بوی عشق و عطر وفا

دمی که امّ بنین شانه زد به گیسویش

خدا گواست که بوی حسین را می‌داد

چو می‌گذشت نسیم شب از سر کویش

ملقّب است به باب الحوایجی آری

بیا و دست گدایی دراز کن سویش

تمامی شهدا غبطه می‌برند به او

که هست صحنۀ محشر پر از هیاهویش

خوش آن زبان که چو در روز حشر باز شود

به این دو مصرع زیبا بود ثنا گویش

سلام خالق منّان سلام خیر النّاس

سلام خیل شهیدان به حضرت عبّاس