ناله‌ای جانسوز دل‌ها را پریشان می‌کند
کیست این غمدیده کز سوزدل افغان می‌کند
کیست این بانو سیه‌پوشی که هر روز از قریش
می‌رود اندر بقیع و ناله از جان می‌کند
سال‌ها از ماجرای کربلا بگذشته باز
این زن غمدیده یاد از آن شهیدان می‌کند
این نه کلثوم است نه زینب، بود امّ‌البنین
کاین چنین آه و نوا در این بیابان می‌کند
در عزای چار فرزندش کند بزمی به پا
شمع بزم آن عزا از اشک چشمان می‌کند
می‌کشد با حسرت بسیار نقش چهار قبر
وز غم هر یک خروش از قلب سوزان می‌کند
دمیدم گوید نخوانیدم دگر امّ‌البنین
زین بیان دل‌های جمعی را پریشان می‌کند
چون به یاد آرد ز درد داغ شاه دین حسین
جای اشک از دیده خون دل به دامان می‌کند
او بریزد اشک غم بهر حسین و در عوض
فاطمه در ماتم عباس افغان می‌کند
ای «مؤید» دامن امّ‌البنین از کف مده
کاین میلکه با نگاهی، درد، درمان می‌کند
اسلام ز سعی مسلمین ریشه گرفت
وز خون حسین نخل دین ریشه گرفت
نخلی که حسین روز عاشورا کاشت
از اشک عزای اربعین ریشه گرفت
سلام ما به بقیع و بقاع ویرانش
بر آن حریم که باشد ملک نگهبانش
سلام ما به بقیع، آن تجسّم غربت
گواه بر سخنم تربت امامانش
لطف امام هادى و نور ولایتش
ما را اسیر کرده به دام محبتش
بر لطف بى کرانۀ او بستهایم دل
امشب که جلوهگر شده خورشید طلعتش
سرچشمۀ خیر و برکات است حسین
معراج صلات و صلوات است حسین
فرمود نبی: نوشته بر ساقۀ عرش
مصباح هدی، فُلک نجات است حسین
ناله‌ای جانسوز دل‌ها را پریشان می‌کند
کیست این غمدیده کز سوزدل افغان می‌کند
کیست این بانو سیه‌پوشی که هر روز از قریش
می‌رود اندر بقیع و ناله از جان می‌کند
سال‌ها از ماجرای کربلا بگذشته باز
این زن غمدیده یاد از آن شهیدان می‌کند
این نه کلثوم است نه زینب، بود امّ‌البنین
کاین چنین آه و نوا در این بیابان می‌کند
در عزای چار فرزندش کند بزمی به پا
شمع بزم آن عزا از اشک چشمان می‌کند
می‌کشد با حسرت بسیار نقش چهار قبر
وز غم هر یک خروش از قلب سوزان می‌کند
دمیدم گوید نخوانیدم دگر امّ‌البنین
زین بیان دل‌های جمعی را پریشان می‌کند
چون به یاد آرد ز درد داغ شاه دین حسین
جای اشک از دیده خون دل به دامان می‌کند
او بریزد اشک غم بهر حسین و در عوض
فاطمه در ماتم عباس افغان می‌کند
ای «مؤید» دامن امّ‌البنین از کف مده
کاین میلکه با نگاهی، درد، درمان می‌کند
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
