موضوع عشق را
آن موی خونی‌ات
فراخوان شب شعری است
تا ابد ...
بگو فصاحت کدامین قلم
مضمون فریب جدایی سرت را
با ردیف نیزه سروده است
چنان رسا،
و چاره‌پارۀ حزن‌آلود تنت را
در بحر خون و غبار
چنین بلیغ؟
شاعر عارفانه‌های جاودان!
گفتی: بگو!
و دو بیتی شیوای زینب
نوشته شد در خون‌نامه نغزت
با واژه واژه، عون و محمّد،
که تو ایجاز خدایی و امروز
هفتاد و دو قطعه ـ قطعه ناب ـ
تقدیمت شد
و دست‌های بسته، همین امشب
منظومه‌ی غربتت را
به اطناب
خواهند نوشت
و فردا ـ فردای بی‌تو ـ
زینب است و غزلی ناتمام ...
راستی، بین تو و عشق
چه مراعات نظیری است!
هم خانه با امام مبین شاه دین شدی
مادر تو با حبیب خدا همنشین شدی
در آن سرا که با ملکوت است همجوار
قائممقام دخت رسول امین شدی
هم رنگ غم، به معنی غربت
این سان مکن نگاه، خدا را!
در خیمه، جای خالی یاران
بر خاک، پیکر شهدا را
زینب...نه ببین! دوباره مادر با اوست
عباس...نه، آیینۀ حیدر با اوست
اکبر...نه، بخوان در اشک خاموش حسین
تکرار جوانی پیمبر با اوست
موضوع عشق را
آن موی خونی‌ات
فراخوان شب شعری است
تا ابد ...
بگو فصاحت کدامین قلم
مضمون فریب جدایی سرت را
با ردیف نیزه سروده است
چنان رسا،
و چاره‌پارۀ حزن‌آلود تنت را
در بحر خون و غبار
چنین بلیغ؟
شاعر عارفانه‌های جاودان!
گفتی: بگو!
و دو بیتی شیوای زینب
نوشته شد در خون‌نامه نغزت
با واژه واژه، عون و محمّد،
که تو ایجاز خدایی و امروز
هفتاد و دو قطعه ـ قطعه ناب ـ
تقدیمت شد
و دست‌های بسته، همین امشب
منظومه‌ی غربتت را
به اطناب
خواهند نوشت
و فردا ـ فردای بی‌تو ـ
زینب است و غزلی ناتمام ...
راستی، بین تو و عشق
چه مراعات نظیری است!
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
