سپیددل که شدی،
مهر و ماه
غلامِ زنگی چشمان توست،
برو؛
به سمت افق‌های لاجوردی عشق
و از کرامت این خلسه زلال و معطّر
شفای جان و جهان باش!
خیابان در خیابان داغ جاری‌ست
زمین و آسمان در سوگواری‌ست
بخوان، ای نوحه‌خوان! از داغ زهرا
که تاراج خزان شد باغ زهرا
قسم می‌خوردم به آن سردارِ بی‌سر
که از خونش شده کوثر معطّر
قسم خوردم به آن دست بریده
که دنیا مثلِ او هرگز ندیده
بیا، بشنو نوای نینوا را
بسوز اسطوره‌ها، افسانه‌ها را
حقیقت نیست در آواز آنان
طریقت نیست در پروازِ آنان
حسین و اختیار ننگ؟ ... هیهات!
تبسُّم در غبارِ ننگ؟ ... هیهات!
ستم را یاوری کردن تباهی‌ست
ستمکاری سیاهی، روسیاهی‌ست
سپیددل که شدی،
مهر و ماه
غلامِ زنگی چشمان توست،
برو؛
به سمت افق‌های لاجوردی عشق
و از کرامت این خلسه زلال و معطّر
شفای جان و جهان باش!
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
