پاشیده خونِ بسی گُل
بر این کویر،
لبخندهای پرپر اصحاب آسمان
می‌خوانَد از هزار خاطره
با چشم‌های ابریِ من!
در این تهاجم دست و داس
از من
اجازۀ چه می‌خواهی؟
ای غنچۀ شکفته باغ برادرم!
تردید مکن!
این واپسین تبسم آیینه‌هاست،
تو می‌روی و
باز نمی‌آیی،
من در هوای چشم تو می‌خوانم؛
«مرهم گذارِ زخم دلِ پاره پارۀ من کیست؟»
خیابان در خیابان داغ جاری‌ست
زمین و آسمان در سوگواری‌ست
بخوان، ای نوحه‌خوان! از داغ زهرا
که تاراج خزان شد باغ زهرا
قسم می‌خوردم به آن سردارِ بی‌سر
که از خونش شده کوثر معطّر
قسم خوردم به آن دست بریده
که دنیا مثلِ او هرگز ندیده
بیا، بشنو نوای نینوا را
بسوز اسطوره‌ها، افسانه‌ها را
حقیقت نیست در آواز آنان
طریقت نیست در پروازِ آنان
حسین و اختیار ننگ؟ ... هیهات!
تبسُّم در غبارِ ننگ؟ ... هیهات!
ستم را یاوری کردن تباهی‌ست
ستمکاری سیاهی، روسیاهی‌ست
پاشیده خونِ بسی گُل
بر این کویر،
لبخندهای پرپر اصحاب آسمان
می‌خوانَد از هزار خاطره
با چشم‌های ابریِ من!
در این تهاجم دست و داس
از من
اجازۀ چه می‌خواهی؟
ای غنچۀ شکفته باغ برادرم!
تردید مکن!
این واپسین تبسم آیینه‌هاست،
تو می‌روی و
باز نمی‌آیی،
من در هوای چشم تو می‌خوانم؛
«مرهم گذارِ زخم دلِ پاره پارۀ من کیست؟»
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
