از غم اینکه مرا تا کربلایش راه نیست
شرح هجران در مجال یک غزل، کوتاه نیست
قطره قطره می‌چکد از چشم من باران اشک
کاروان‌ها راهی‌اند و بر لبم جز آه نیست
آه هم با دیدن ما می‌کِشَد از سینه آه..
حالِ ماتم دیدگان هم مثل ما جانکاه نیست
کربلا...، پای پیاده...، اربعین...، زائر شدن؛
برمنِ جا مانده از ره، حسرتش دلخواه نیست
هر که جامانده یقین داند سرِ این سفره است
زان که جز بابُ الحسین از بهر او درگاه نیست
گفت شه با زینبش رخت اسیری کن به تن
بعد از عباس این حرم را خیمه و خرگاه نیست
تا عمود آهنین بر فرق سقایم نشست
در کنار علقمه پشت من از غصّه شکست
بیرون دویدم من ز خیمه، گریه کردم
رأس تو را دیدم به نیزه، گریه کردم
من در پی هر کودک تنها دویدم
بعد از تو یک روز خوش از دنیا ندیدم
یه داغی تو دلم دارم
فقط شوق حرم دارم
کار من حسرته، آه
بخون شعرم رو، غم دارم
دیدم به خواب شمع خرابه شدی پدر
گفتم: چگونه بی تو شبم را سحر بُوَد؟
گفتی: قرار آخر من با تو امشب است؛
بابا برای وصل تو، چشمم به در بُوَد
امشب دو دیدهام ز غمت پُر ستاره است
آن را که نیست چاره بهجز این، چه چاره است؟
در سامرا اگر چه نشد زائرت شوم
دل را به یاد مقتلت از جان کناره است
از غم اینکه مرا تا کربلایش راه نیست
شرح هجران در مجال یک غزل، کوتاه نیست
قطره قطره می‌چکد از چشم من باران اشک
کاروان‌ها راهی‌اند و بر لبم جز آه نیست
آه هم با دیدن ما می‌کِشَد از سینه آه..
حالِ ماتم دیدگان هم مثل ما جانکاه نیست
کربلا...، پای پیاده...، اربعین...، زائر شدن؛
برمنِ جا مانده از ره، حسرتش دلخواه نیست
هر که جامانده یقین داند سرِ این سفره است
زان که جز بابُ الحسین از بهر او درگاه نیست
گفت شه با زینبش رخت اسیری کن به تن
بعد از عباس این حرم را خیمه و خرگاه نیست
تا عمود آهنین بر فرق سقایم نشست
در کنار علقمه پشت من از غصّه شکست
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
