طفلِ نخورده آب، کمی در حرم بخواب
لالا گلم، عزیز دلم، اصغرم بخواب
شرمنده‌ام که شیر ندارم به سینه‌ام
ناخن مکش، تو خاک مکن بر سرم، بخواب
آرام که نمی‌شوی ای میوۀ دلم
خیمه به خیمه هرچه تو را می‌برم، بخواب
نزدیک به سه روز و سه شب می‌شود علی
پلکم به هم نیامده مادر، بَرَم بخواب
لالا گلم، ببین که شبیه تو تشنه‌ام
آتش مزن به جان من ای مادرم، بخواب
من خواب دیده‌ام که سرت روی نیزه بود
خواب و خیال بود، نشد باورم، بخواب...
زینت گرفته هر سخنم با دم حسین
چون عطردان شده دهنم با دم حسین
از کودکی برای غمش گریه کرده‌ام
تا روز مرگ سینه زنم با دم حسین
تو سرو بودی و حالا خمیده‌ای تنها
به دوش، بار مصیبت کشیده‌ای تنها
اگر که پیر شدی، علتش ز کودکی است
چه‌ها گذشت به کوچه! چه دیده‌ای تنها؟
بانو! زبانزد است حیایی که داشتی
تاریخ ثبت کرده وفایی که داشتی
در آسمان حیدر و زهرا پریده‌ای
مهد کمال بود هوایی که داشتی
دیگر رسیده قصه به آخر... جدا شدن...
سخت است خواهری ز برادر جدا شدن
با دلهره کنون که بغل می‌کنی مرا
یعنی فراق، با دل مضطر جدا شدن
طفلِ نخورده آب، کمی در حرم بخواب
لالا گلم، عزیز دلم، اصغرم بخواب
شرمنده‌ام که شیر ندارم به سینه‌ام
ناخن مکش، تو خاک مکن بر سرم، بخواب
آرام که نمی‌شوی ای میوۀ دلم
خیمه به خیمه هرچه تو را می‌برم، بخواب
نزدیک به سه روز و سه شب می‌شود علی
پلکم به هم نیامده مادر، بَرَم بخواب
لالا گلم، ببین که شبیه تو تشنه‌ام
آتش مزن به جان من ای مادرم، بخواب
من خواب دیده‌ام که سرت روی نیزه بود
خواب و خیال بود، نشد باورم، بخواب...
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
