مرثیه سر به زانوی ماتم گذاشته
دستی ز غیب، قافیه را «غم» گذاشته
شعرم به سمت کرببلا رفت و حُرشدم
دیدم خدا دوباره مَحَلم گذاشته
از ماجرای گریۀ آدم مشخص است
راهی برای توبۀ ما هم گذاشته
عشق حسین موهبتی کبریایی است
ماندم چه منتی سرعالم گذاشته
صدها هزارسجده به جا آورم کم است
پروردگار فیض دمادم گذاشته
وقتی حسین آینۀ رحمت خداست
دیگر چرا عذاب جهنم گذاشته؟
روضه بخوان، که دست به نقدیم روضه خوان!
درجیب گریه خرج محرم گذاشته
باید به فکرزخم گلوی حسین بود
دراشک چشم، فاطمه مرهم گذاشته
نشنیده‌ام به جان خودم ازکسی هنوز
آقا برای نوکرخود کم گذاشته!
بالم شکسته، از پرم چیزی نگویم
از کوچ پر دردسرم چیزی نگویم
طوفان سختی باغمان را زیر و رو کرد
از لالههای پرپرم چیزی نگویم
شاهنشه اریکۀ قدرت اباالحسن
اسطورۀ صلابت و غیرت اباالحسن
یا والی الولی، ید حق، بندۀ خلف
یا مظهر العجایب عالم، شه نجف
در کوچهها، نسیم بهشت محرم است
این شهر بی مجالس روضه، جهنم است
پیراهن سیاه عزاداری شما
زیباترین تجلی عشق مجسم است
آه دلم به آینه زنگار میزند
پیراهن وصال، تنش زار میزند
عمرم، جوانیام، همه خرج گناه شد
این گریهها زیان مرا جار میزند
مرثیه سر به زانوی ماتم گذاشته
دستی ز غیب، قافیه را «غم» گذاشته
شعرم به سمت کرببلا رفت و حُرشدم
دیدم خدا دوباره مَحَلم گذاشته
از ماجرای گریۀ آدم مشخص است
راهی برای توبۀ ما هم گذاشته
عشق حسین موهبتی کبریایی است
ماندم چه منتی سرعالم گذاشته
صدها هزارسجده به جا آورم کم است
پروردگار فیض دمادم گذاشته
وقتی حسین آینۀ رحمت خداست
دیگر چرا عذاب جهنم گذاشته؟
روضه بخوان، که دست به نقدیم روضه خوان!
درجیب گریه خرج محرم گذاشته
باید به فکرزخم گلوی حسین بود
دراشک چشم، فاطمه مرهم گذاشته
نشنیده‌ام به جان خودم ازکسی هنوز
آقا برای نوکرخود کم گذاشته!
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
