صالح‌ترین عبد خدا، موسی بن جعفر

حق است هرکس هست با موسی بن جعفر

ما بنده و آقای ما موسی بن جعفر

محتاج‌ها گویند یا موسی بن جعفر

تنت وقتی که در تشییع با در ربط پیدا کرد

مسیر روضه از اول به مادر ربط پیدا کرد

تو را برروی تخته پاره‌ای تشییع کردند و

به نوعی روضه با تابوت کوثر ربط پیدا کرد

با ناله‌اش آرامش زندان شکسته

حتّی سکوت مرد زندان‌بان شکسته

بشکن نمازت را مسافر، وقت تنگ‌ست

وقتی ستون خیمۀ ایمان شکسته

آنجا که عاشقی است همیشه فضای ماست

در مرغزار دربه دری ردپای ماست

وقتی که نان سفرۀ ما از محبت است

صدها هزار حاتم طائی گدای ماست

دین و طریقت همه انبیا علی است

ای مدعی بدان تو که این ادعای ماست

هفت آسمان در دست‌های مهربانت بود هرچند عمری سقف زندان آسمانت بود تسبیحی از ماه و ستاره بین دستانت خورشید در سجاده هر شب میهمانت بود تصویر تو در قاب زندان باز می‌تابید یا نور یا قدوس وقتی بر زبانت بود  

چشمهایت اگر چه طوفانی

قلبت اما صبور و آرام است

شوق پرواز در دلت جاری است

شب اندوه رو به اتمام است

در سایه سار کوکب موسی بن جعفریم

ما شیعیان مکتب موسی بن جعفریم

فیضش به گوشه گوشۀ ایران رسیده است

یعنی گدای هر شب موسی بن جعفریم

هستی ماست نوکری اهل بیت او

ما خانه زاد زینب موسی بن جعفریم

حزن سنگین صفر یک لحظه خنثی می‌شود

با قدم‌های نگارم قد غم تا می‌شود

قد غم‌ها تا شد و تا سرزمین کاظمین

مرغ دل پرواز کرد و عشق پیدا می‌شود

ای دستگیر خلق خدا دست‌هایتان

زیباترین جواب دعا دست‌هایتان

گفتم در این مسیر گدایی‌تان کنم

شاید رسد به دست گدا دست‌هایتان

کسی بدون دلیل از صدا نمی‌افتد

لب کلیم ز سوز دعا نمی‌افتد

کریم در غل و زنجیر هم کریم بُود

به دست بسته شده، از عطا نمی‌افتد

اگرچه خاک نشسته به روی لب‌هایت

عقیق، پا بخورد از بها نمی‌افتد

هر شاعری است در تب تضمین چشم تو

از بس سرودنی است مضامین چشم تو

چشم جهان به مقدمت ای عشق روشن است

از اولین دقایق تکوین چشم تو

ما را اسیر صبح نگاه تو کرده است

آقا کرشمه‌های نخستین چشم تو

ای با‌خبر ز درد نهانت خدای تو

نَبوَد سزای، گوشۀ تبعید جای تو

این سجده‌گاه، عاقبتش قتلگاه شد

زندان بهشت و چاه بلا کربلای تو