خوب است بانوان جهان این چنین شوند

چون خاک پای فاطمه بالانشین شوند

حالا که درک خلق به زهرا نمی‌رسد

خوب است بانوان همه امّ‌البنین شوند

شمع عفّت را تویی فانوس، یا امّ‌البنین

غیرت الله را تویی ناموس، یا امّ‌البنین

تا نهادی پا به بیت غیرت الله قطره‌وار

وصل گردیدی به اقیانوس، یا امّ‌البنین

در یم عصمت، دُر نایاب، یا امّ‌البنین

اسوه‌ی زن، در همه آداب، یا امّ‌البنین

شد صدف دامان پاک تو، به دریای ولا

از برای چار دُر ناب، یا امّ‌البنین

ای علی را مونس و دمساز یا امّ‌البنین

بانوی فرخنده‌ی ممتاز یا امّ‌البنین

با امیرالمؤمنین در خانه‌ی زهد و عفاف

بوده‌ای از جان و دل دمساز یا امّ‌البنین

دست مهرت بر سر دل‌هاست یا امّ‌البنین

نام تو ذکر زبان ماست یا امّ‌البنین

هست در روز جزا از نار دوزخ در امان

مهر تو در هر دل شیداست یا امّ‌البنین

ای علی را مایه‌ی امید، یا امّ‌البنین

وی شکوه مکتب توحید، یا امّ‌البنین

ماه برج عصمت و آئینه‌ی مهر و وفا

در سپهر عاطفه خورشید، یا امّ‌البنین

بانوی خلوت سرای حجّت پرورگار

حضرت امّ‌البنین مهر سپهر افتخار

آسمان عصمت حق، اختر برج حیا

گوهر بحر حقیقت، مخزن عزّ و وقار

مام پسران است و، به از مه قمر او

شد دخت نبی مام مه آیین پسر او

از طایفه‌ی هاشمیان نیست و لیکن

شد ماه بنی‌هاشم زیبا قمر او

باید مدد ز حضرت روح‌الامین کنم

تا مدحتی ز حضرت امّ‌البنین کنم

امداد غیب بایدم از آن چنان همای

تا قصّه از فرشته زنی این چنین کنم

زن، رشک حور بود و تمنّای خود نداشت

چون آسمان، نظر به بلندای خود نداشت

اسمی عظیم بود، که چون رازِ سر به مُهر

در خانه‌ی علی، سَرِ افشای خود نداشت

«امّ‌البنین»، کنایه‌ای از شرمِ عاشقی است

کز حُجب، تابِ نامِ دل آرای خود نداشت

روح ایمان و وفا امّ‌البنین

معدن جود و سخا امّ‌البنین

همچو زهرا دختر پاک رسول

یاوری بر مرتضی امّ‌البنین

گلبن باغ ولا یا حضرت امّ‌البنین

همنشینی مرتضی یا حضرت امّ‌البنین

در مدینه ای گل ایثار در خاک بقیع

مرقدت دارد صفا یا حضرت امّ‌البنین