کرم می‌ریزد از دستان لطفت بی امان دائم

کسی را این چنین هرگز ندیدم مهربان دائم

از آن لب‌ها که می‌بوسید پیغمبر دعایی کن

که مدح تو بجوشد از دل ما بر زبان دائم

گفتند مسیر عشق را کامل بست

خود را وسط دلبر و دل حائل بست

ای عشق ببین چه کرده‌ای با آن مرد

می‌خواست که راه را ببندد، دل بست

السلام ای دستگیر عالمین

ای به ارباب دو عالم، نورعین

روز محشر چشم ما بر دست توست

اشفعی لی، فاطمه بنت الحسین

عالم علی و نورِ جهانتاب زینب است

مثلِ علی و مثلِ نبی، ناب زینب است

از جلوه‌های فاطمه سیراب زینب است

تشنه حسین، تشنه حسن، آب زینب است

در سینه‌ام جز مهر زینب جا نخواهد شد

با او کسی در عاشقی همتا نخواهد شد

عاشق شوی حرف دلم را خوب می‌فهمی

ذکری شبیه زینب کبری نخواهد شد

بشیر آمد گفتی که از حسین بگو ز عون دم زد و گفتی که از حسین بگو

ستاره بودی و یکدفعه آفتاب شدی برای خانه مولا که انتخاب شدی

میان شهر پیچیده صدایت

چنان که اشک‌ها شد هم نوایت

تمام کوفه بانو! زیر و رو شد

ز شور بی‌امان خطبه‌هایت

در روز دهم چو شمع افروخته‌ای

در آتش بی‌کسی و غم سوخته‌ای

تا سر حد جان، حمایت از مولا را

از مادر خود فاطمه آموخته‌ای

هر چند که بی‌صبر و قراری بانو!

هرچند غریب و داغداری بانو!

در کوفۀ بی‌کسی و شام غربت

چون کوه وقار استواری بانو!

ای پشت و پناه قافله، چون زینب

همراز نماز نافله، چون زینب

در شام نیفتاده‌ای از پا، بانو!

یک لحظه در این مقابله چون زینب

ای روح زلال! نور کوثر داری

تو عطر گل یاس پیمبر داری

در حجب و حیا آینۀ فاطمه‌ای

در وقت خطابه شور حیدر داری

بهار دل دوستدار علی

همیشه  پر است از نگار علی

دلم زو نگار است و علم اسپرم

چنین واجب آید بهار علی

بچن هین گل، ای شیعت و خسته کن

دل ناصبی را به خار علی