در جواب نور چشم خویشتن

گفت آن سر خدای ذوالمنن

ماه من اینقدر طنازی مکن

جان من با جان خود بازی مکن

باز دل سیل رخ دلبر کند

ز اشک خونین دامنم را تر کند

خامه امشب سد بابم می‌شود

صفحه دفتر حجابم می‌شود

باز می‌خواهم سری پر شور و شر

تا بنالم همچو مرغان سحر

طبع لیلی را دگر مجنون کنم

از غم دل، دیده را جیحون کنم

باز می‌خواهم دلی در رنج و غم

تا زنم بر کوی عاشقان قدم

پرده بردارم ز روی عاشقان

افکنم بر دیدۀ بیگانگان

بکش دستی به قلب زار زینب

مدد کن بر دل خونبار زینب

به امدادم بیا سالار قلبم 

که افتاده گره در کار زینب

اگر چه نور چشمان ترش رفت

به دریا زد یل آب آورش، رفت

دلش خوش بود تا آن لحظه‌ای که

سوی مقتل، غریب مادرش رفت

در روز دهم چو شمع افروخته‌ای

در آتش بی‌کسی و غم سوخته‌ای

تا سر حد جان، حمایت از مولا را

از مادر خود فاطمه آموخته‌ای

بر زخم هزار لایه‌ات گریه کند

بر نیزه و طرح سایه‌ات گریه کند

قرآن هزار پارۀ عاشورا

زینب به کدام آیه‌ات گریه کند

تو را تعبیر هامون می‌نویسم

سپس از خیمه بیرون می‌نویسم

پرستوهای عاشق بیقرارند

تو را مصراعی از خون می‌نویسم

من قدرتی دیگر به تن ندارم دستی دگر چون در بدن ندارم

دشمن چو بسته راه من ز هر سو به خیمه راه آمدن ندارم

ای که پرچمدار عشـقی، قامت رعنات کو ای که موسای زمانی، آن یـــد بیـضات کو

ای که اندر دشت خونین قاف قهری قهرمان در سیاهی‌های دوران، تیغ بی پـروات کو

راه من، از کثرت دشمن، ز هر سو بسته بود داغ‌ها پی در پی و غم‌ها به هم پیوسته بود

بس که از میدان، درون خیمه، آوردم شهید بود سرتاپای من خونین و زینب خسته بود