کرب و بلا: پس از منزل کردن کاروان امام حسین (ع) در سرزمین کربلا، نامه‌ای از جانب «عبیدالله بن زیاد» به امام رسید با این مضمون که «به من خبر رسید در کربلا فرود آمدی، امیرالمومنین یزید به من نوشته است که سر بر بالش ننهم و نان سیر نخورم تا تو را به خداوند خبیر برسانم یا به حکم من و یزید گردن نهی»
امام چون نامه را خواند آن را بینداخت و گفت: «رستگار نشوند آن قوم که خشنودی مخلوق را بر خشم خالق خریدند.»
فرستاده ابن زیاد درخواست پاسخ نامه کرد که امام فرمود: این نامه از طرف من جوابی ندارد و او مستحق عذاب است. وقتی این سخن به ابن زیاد رسید، سخت برآشفت و «عمر سعد» را نزد خود فرا خواند.
ابن سعد در آن زمان با چهارهزار سوار به سمت دیلمان رفته بود و آنجا را تصرف کرده بود و نیز فرمان ولایت ری را هم در دست داشت. ابن زیاد خبر رسیدن کاروان حسینی به کربلا را به او داد و گفت: سوی حسین روانه شو، کار او را به سرانجام برسان و بعد به دنبال کار خود برو.
عمر سعد مهلت خواست تا درباره این پیشنهاد تاملی کند. با افراد بسیاری مشورت کرد، همه او را نهی کردند؛ «حمزه بن مغیره» خواهرزاده ابن سعد او را از رفتن به سوی نبرد با حسین بن علی (ع) منع کرد و گفت: سوی حسین نروی که هم گناهکار شوی و هم قطع رحم کرده باشی، قسم به خدا که اگر از مال دنیا دست برداری، بهتر است تا به لقای خدا برسی در حالی که خون حسین بر گردن تو باشد.
«بنوزهره» که از قبیله عمر بن سعد بودند نیز نزد او آمدند و گفتند: تو را به خدا سوگند می‌دهیم از این کار درگذر و داوطلب جنگ با حسین مشو! زیرا این باعث دشمنی میان ما و بنی‌هاشم می‌گردد.
عمر سعد تمام شب را به این سخنان فکر کرد. سپس نزد عبیدالله رفت و از رفتن به این ماموریت غذر طلبید و گفت: مرا به همان ماموریت قبلی بفرست و یکی از اشراف کوفه را سمت حسین گسیل دار. ابن زیاد گفت: درباره این کار با تو مشورت نمی‌کنم، اگر با لشکر سوی کربلا نمی‌روی، فرمان مرا باز ده.
و این چنین شد که طمع دنیا و جب مقام عمرسعد را تسلیم به پذرش فرمان ابن زیاد کرد و او با چهارهزار سوار به سمت کربلا حرکت کرد. عمر ابن سعد و سپاهیانش یک روز پس از وقوف سیدالشهدا (ع) و همراهانش در کربلا، یعنی روز سوم محرم وارد این سرزمین شد.
____________________________________________________________________
پی‌نوشت‌ها:
1- بازخوانی مقتل امام حسین (ع)، ویرایش یاسین حجازی، صص225-222.
2- مقتل امام حسین (ع) بر اساس متون کهن، مرضیه محمدزاده
