به گزارش کرب و بلا، سید مصطفی معروف به میرعزای کاشی (کاشانی) از جمله برجستهترین تعزیهسرایان و شبیهگردانان دوره قاجاریه بود که از سوی فردی به نام میرزامحمدتقی تعزیهگردان همزمان با احداث تکیه دولت به فرمان ناصرالدین شاه، شناسایی و از کاشان برای گرداندن تعزیههای اجرا شد در تکیه دولت مأمور میشود.
ناصرالدینشاه قاجار در پی بازگشت از نخستین سفر خود به اروپا به سال 1290 ه. ق فرمان ایجاد تماشاخانهای دولتی به سبک معماری رویال آلبرت هال لندن را میدهد و در ادامه میرزامحمدتقی خان تعزیهگردان هم در جای جای کشور برای کشف استعدادهایی سراغی از نمایشگران مشهوری را میگیرد تا اینکه در کاشان به فردی به نام سیدمصطفی معروف به میرعزای کاشی مواجه میشود.
او از دوره ناصرالدین شاه تا محمدعلی شاه هم در کاشان و هم در تهران و تکیه دولت تعزیهگردانی کرده و پسرش آقاسیدکاظم نیز به همین کار در زمان محمدعلی شاه مشغول بود.
عنایتاله شهیدی در کتاب «تعزیه و تعزیهخوانی» در مورد میرعزای کاشی مینویسد: «سید مصطفی میرعزا، از تعزیهگردانان و تعزیهسازان معروف دوره ناصرالدین شاه و مظفرالدّین شاه بود. در کاشان و تهران تعزیهگردانی میکرد. گویا چند سالی هم تعزیهگردان تکیه دولت بوده است.
آنچه که مشخص است اینکه تعزیهخوانان تهران بیشتر نسخههای خود را از آن میرعزا میدانند یا آنها را به او نسبت میدهند و مسلم است که میرعزا کاشی در ساختن و سرودن شعر و آهنگ نوحه و ترانهها و پیشخوانیهای تعزیه، استعداد و تسلط بسیار بالایی داشته است. (پژوهشی در تعزیه و تعزیهخوانی، عنایتاله شهیدی،علی بلوکباشی، دفتر پژوهشهای فرهنگ با همکاری کمیسیون ملی یونسکو)
به درستی روشن نیست که میرعزا فقط تعزیهگردان تکایای تهران بوده یا تنها در تکیه دولت تعزیهگردانی میکرده است؟ ابراهیم بوذری مینویسد: او در زمان ناصرالدین شاه «رئیس تعزیه» یعنی تعزیهگردان تکیه دولت بود اما مدت و سالهای تعزیهگردانی او را تعیین نکرده است.( پیشخوانی در تعزیه، دکتر اردشیر صالحپور، انتشارات سوره مهر)
اما گویا آنچه که موجب شد تا او از کار تعزیه گردانی تکایای تهران برکنار شود، تعزیهای بوده است که در ارتباط با حمله راهزنان به زوار حرم امام رضا (ع) بود که این امر به مذاق دربار خوش نیامده و لذا او را از این سمت برکنار میکنند و به جای او میرزا باقر معین البکاء منصوب میشود. (تعزیه، آیین و نمایش در ایران، پیتر جی. چلوکوفسکی، انتشارات سمت)
عمده شهرت میرعزا، نسخه تعزیه حر بن یزید ریاحی است که از جمله برجستهترین سرودههای اوست و البته شبیهنامه امامزده سلطانعلی بن امام محمد باقر(ع) (در آران و بیدگل) منحصربهفردترین سروده میرعزای کاشی است که در آن وضعیت اجتماعی و فرهنگی مردم کاشان و روستاهای اطراف آن نیز مورد توجه قرار گرفته و از نظر مردمشناختی نیز بسیار قابل توجه است.