کمیل نظافتی با تحصیلات حوزی و دانشگاهی از جمله جوانان فعالی است که در کنار فعالیت‌های دانشگاهی و حوزوی، مشغول فعالیت‌های اجتماعی بوده و امیدوار است با انسجام بیشتر و با همدلی بیشتر مردم بتواند در مناطق محروم کشور به فعالیت‌های اجتماعی و خدماتی بپردازد. وی بیشتر فعالیت‌های خود را با تاسی از سیدالشهدا علیه‌السلام و با الگوگیری از روحیه ایثار و فداکاری از حضرت و خاندان اهل البیت (ع) انجام می‌دهد. در این خصوص پایگاه تخصصی امام حسین علیه‌السلام کرب‌وبلا گفت‌وگویی با ایشان انجام داده که در ادامه می‌خوانید.

شنیده شده شما چندین بار با پای پیاده عازم بین الحرمین و زیارت حرم امام حسین (ع) شده‌اید تا جایی که شما را در فضای مجازی با نام زائر پیاده می‌شناسند. شناسه شما هم در فضای مجازی همین نام است. انگیزه شما از انتخاب این نام چه بوده و اگر ممکن است در مورد اثرات معنوی اینگونه زیارت‌ها بر روح و روان آدمی و تاثیر تربیتی سازنده آن بیشتر توضیح دهید.

در فضای مجازی همانطور که گفتید، با نام «زائر پیاده» صفحه‌ای دارم که به مردم اطلاع‌رسانی می‌کنم تا با مشارکت هم به نیاز فقرا رسیدگی کنیم. در اوایل دهه هشتاد که جنگ بین عراق و امریکا پیش آمد؛ ما برنامه سفرهای پیاده به کربلا را راه انداختیم و طی وقایعی با الهام از یک شهید گمنام برنامه سفرهای پیاده را آغاز نمودیم از آن موقع تا کنون همه ساله از آمل پیاده با دوستان عازم کربلا می‌شویم از آن سال تا به امروز توفیق داشتیم 14 سفر را از آمل به کربلا مشرف بشویم. این سفرمان هم 45 روز طول می‌کشد و معمولا هم چهل نفریم کهبه کربلای معلی عازم می‌شویم . این سفر معنوی سازندگی زیادی دارد و موجب ترویج و ترغیب روحیه از خودگذشتگی و جان­فشانی و خلوص نیت می‌شود.

شما در برهه‌ای از زندگی خود تصمیم به اهداء عضو به کودکی که نیازمند پیوند کلیه بود گرفتید و این تصمیم را به رغم وجود موانع فراوان عملی کردید. آیا از تصمیم خود هنوز هم راضی هستید؟ این ارادت شما به امام حسین (ع) و حضرت ابالفضل (ع) به عنوان الگوی ایثار و فداکاری در تصمیم گیری شما چه مقدار موثر بود؟

در رابطه با پیوند، با قاطعیت بگویم که اگر دوباره برگردم به همان اول؛ دوباره همان کاری را می‌کنم که انجام دادم و هیچوقت پشیمان نیستم از کاری که انجام دادم. برای اینکه آن لحظه‌ای که از آن کودک سوال کردم که چه آرزویی داری؟ گفت: آرزو دارم دیگر این آمپول‌ها در دستم نرود. کودک در دامان مادر بود... با خودم مجسم کردم که امام حسین (ع) علی اصغر (ع) را بر دست گرفته و هل من ناصر می‌طلبد. تنها کاری که توانستم بکنم این بود که لبیک بگویم. به امید آنکه آن بچه به زندگی عادی برگردد. حس می‌کنم هر مؤمنی جای من بود همین کار را می‌کرد. عمر ما خیلی محدود است به همین خاطر تصمیم گرفتم بخشی از عمرم را در خدمت مردم باشم و کنار مردم باشم هر کمکی از دست من بر بیاید برای مسلمین و محبان امام حسین (ع) انجام بدم. همان­ کار که اهل بیت سلام الله علیهم اجمعین انجام دادند و ما هم باید از اهل بیت (ع) الگو بگیریم و سعی کنیم تا می‌توانیم مهربانی و فداکاری کنیم و در صدد رفع نیازهای مردم و جامعه باشیم.
 

بسیاری از ما امام حسین و حضرت ابالفضل (ع) را با تِم و زمینه جهاد، نبرد و شهادت می‌شناسیم. با مداقه در سخنرانی‌ها و نیز مطالب منتشره از شما در شبکه‌های اجتماعی به نظر می‌آید شما قصد دارید جلوه‌هایی از سیره آن بزرگواران که کمتر مورد توجه بوده است را به مردم نشان دهید. عناوینی از قبیل فداکاری، ایثار و نیکوکاری به همه مخلوقات خدا، آیا همینطور است؟

در جزئیات سیره اهل بیت (ع) خیلی کم کار شده و باید اهل علم روی این مسأله کار کنند. در روش اهل بیت (ع) نیکوکاری در حق حیوانات را هم داشته‌ایم. من هدفم این است که ان‌شاءالله بتوانم رأفت و مهربانی با خلق خدا چه انسان چه حیات وحش و از طرفی روحیه ایثار و جهاد را عملا تبیین کنم. حالا لازم است افرادی در قالب منبر و تبلیغ کلامی این کارها را بکنند و کسی هم در قالب کار عملی. من احساس کردم اگر بیایم در متن مردم و کاری که به دستم حل می‌شود را انجام بدهم اثر بخشی بهتری دارد. می‌توانیم راحت تر الگوسازی کنیم و اهل بیت را به عنوان الگو معرفی کنیم و با رفع مشکلات مردم باعث شویم جامعه بهتر معارف حقه و الهی را پذیرا شود.