سیّد کونین، سبط مصطفی

بهترین فرزند خیرالاولیا

پروریده حق در آغوش بتول

زیب دامان، زینت دوش رسول

زهی! به خاک درت مانده چشم تر، تشنه

به آب چشمه‌ی تیغت، لب‌ جگر، تشنه

ز رشک لذّت درد و غمت، دل و جانم

دو دشمنند به خون‌ریزِ یک‌دگر، تشنه

هماره تا که خدا را بود ز خلق سپاس 

درود بر خلف پاک مرتضی عبّاس

فروغ چشم و چراغ دل چهار امام

امید یوسف زهرا، حسین خیر النّاس

روایت است که ام الائمّه النجبا

از این جهان فنا رفت سوی دار بقا

چو شام گشت سیه، روز در بر حیدر

که چون بزرگ کند کودکان بی‌مادر

شنیدم خون ثارالله چون ریخت

شفق هر صبح و شام از دیده خون ریخت

حدیث کربلا شد عافیت سوز

فلک ماتم نشین شد هر شب و روز

ای گل گلزار اخلاص و یقین

بانوی کاخ شرف، امّ‌البنین

نام تو چون فاطمه بُد فاطمه

قدر تو معلوم باشد بر همه

اگر صد هزاران حوائج تو راست

اگر حاجتی خواهی بی‌کم و کاست

بکن نذر از بهر امّ‌البنین

پس از نذر آثار آن را ببین

ای بنات النعش را تصویر پاک

حضرت امّ‌البنین روحی فداک

مانده کلکم در بنان نطق از بیان

تا چه گویم وصفت ای عرش آشیان

من که از نسل دلیر عربم

ام العباسم و ام الادبم

مادر چهار یل رعنایم

من کنیز حرم زهرایم

سلام ما به تو ای هاجر چهار ذبیح

درود ما به تو ای مریم چهار مسیح

سپهر نور فروز سه اختر و یک ماه

عجب نه خوانم اگر مادرت به ثارالله

روح جاری به تن عاطفه‌ای

باغبان چمن عاطفه‌ای

خانه شیر خدا حیدر را

رتبه‌ی فاطمه‌ی اطهر را

ای به بنین تو درود همه

فاطمه یا فاطمه یا فاطمه

باغ گل یاس سلام علیک

مادر عباس سلام علیک