از شب میلاد تو این گونه حاصل می‌شود

ماه روز اول ذی‌القعده کامل می‌شود

گوئیا شأن نزولش می‌شود ایران ما

هر چه بر «موسی بن جعفر» سوره نازل می‌شود

لب اگر خورد به پیمانه بها می‌گیرد

سنگ با دست شما حکم طلا می‌گیرد

شاهد واقعه سلمانی نیشابوراست

هرکسی خواست بداند که کجا می‌گیرد

روز ولادت تو غزل آفریده شد

مفعول و فاعلات و فعل آفریده شد

پلکی زدی و معجزه‌ای را رقم زدی

از برق چشم‌هات زحل آفریده شد

ازشهد غنچۀ لب پر خندۀ شما

در چشمۀ بهشت، عسل آفریده شد

باز در عرش خدا ولوله بر پا شده است

دری از عرش به سمت دل ما وا شده است

ازدحامی است درِ بیتِ امام هفتم

جن و انس و ملک آنجاست، چه غوغا شده است

شب بود و شور بود و سلام فرشته‌ها

از عرش تا به فرش، قیام فرشته‌ها

باران شوق بود و امام فرشته‌ها

شب بود و گرم سجده تمام فرشته‌ها

امشب که خدا با تو نمایان شده آقا

انگار دلم تازه مسلمان شده آقا

از یاد برد نام  بهشت ابدی را

هرکس که دلش اهل خراسان شده آقا

خواستم تا شبی قلم بزنم

خط سرخی به روی غم بزنم

خواستم تا به یاری خورشید

در سیاهی شب قدم بزنم

تا که مخلوط عشق و عقلم را

باز از نو دوباره هم بزنم