آن تُرک سلحشور که غوغای قیامت،
بنْموده عیان از رخ و زلف و قد و قامت
عشّاق وِرا بهره، نه جز آه و ندامت
از تیر نگاهش، نه کسی رَسته سلامت
خیز ساقی! که شد، فصل اردی بهشت
رشک دیبای چین، گشت اطراف کشت
باغ شد مُشکبار، راغ عنبر سرشت
ای به پیش رخت، طلعت حور، زشت!
تنها نه در حریم تو باب‌المراد نیست
باب‌الرضای شرقی و باب‌الجواد نیست
هم سطح هم شدند ضریح و مناره‌ها
چون که به ارتفاع زمین اعتماد نیست
گلدسته‌های ریخته در صحن وا شدند
آغوش هیچ حاتمی این‌سان گشاد نیست
بگذار کمی عرض ارادت بنویسم
دور از تو و با نیت قربت بنویسم
سجادۀ شب پهن شده، حیّ علی شعر
بگذار برایت دو سه رکعت بنویسم
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
