بخشش و جود و کرم در انحصار مجتبی است

گردش مهر و ملک دور مدار مجتبی است

خانه‌اش مهمان سرای مردم بیچاره بود

نان گرم و روی خوش، این‌ها شعار مجتبی است

در ملائک هیبتی مافوق اسرافیل نیست

او ولی خود بی گمان محو وقار مجتبی است

مروۀ کرببلا حال و هوایی دارد

این سراشیبی ِ گودال منایی دارد

خبرش پر شده در دشت ز مرکب افتاد

به زمین خوردن آیینه صدایی دارد

قصه از ابتدای مدینه شروع شد

در بین کوچه‌های مدینه شروع شد

داغی دوباره بر جگر درد و غم زدند

آری دوباره حادثه‌ای را رقم زدند

غربت که در حوالی یثرب مقیم بود

این بار نیز قسمت مردی کریم بود