دو بیتی، ناگهان دستان آن ماه

گلوگیر است این اندوه جانکاه

رباعی باش و بشکن بغض خود را

لا حول و لا قوه الا بالله

آن روز حسین یک صدا زینب بود

آیینۀ غیرت خدا زینب بود

زینب زینب زینب زینب زینب

آن روز تمام کربلا زینب بود

با سوز و گداز و شور و اخلاص بخوان با حنجرۀ زخمی احساس بخوان

صحن دل من عین حسینیه شده ای عشق بیا روضۀ عباس بخوان

ما راست سری خم شده سوی نیزه افتاده به خاک پیش روی نیزه  

باید که سری میان سرها باشی هر سر که نمی‌رود به روی نیزه  

بین تو و او عشق فقط نصف شده

چون موی به موی و خط به خط نصف شده

شق القمری که کرده بودی این است:

این ماه که با تو از وسط نصف شده

در سوگ تو سنگ می‌زند بر سینه

گل با دل تنگ می‌زند بر سینه

با سوز و گداز نوحه می‌خواند باد

باران چه قشنگ می‌زند بر سینه

حق دارد اگر که خون ببارد زینب

همراه، برادری ندارد زینب

با سر پی ِ خواهرش دویده تا شام

عباس چگونه می‌گذارد زینب...