در معرکۀ عشق عجب حال و هوایی است

 در محفل عشاق چه شوری چه صفایی است

 دل‌ها ز نوایی به طرب آمده امشب

 آوای خوش عشق رسیده، چه نوایی ست

دل در دلم نیست از شوقت ای ماه

این چه زمینی است؟ آه از دلت آه

با خیمه بر کَن، یا نوحه سر کن

یا سوی یثرب، یا سوز جانکاه

شب بود و چشم دختری خون گریه می‌کرد

تا کهکشان‌ها اختری خون گریه می­‌کرد

وقتی که چادر می‌کشیدند از سر او

ناموس حق را معجری خون گریه می­‌کرد

صدا در سینه‌ها ساکت که اینک یار مى‌آید  

ز راه شام و کوفه عابد بیمار مى‌آید  

غبار راه بس بنشسته بر رخسار چون ماهش  

به چشم آیینه ایزدنمایى تار مى‌آید