هوای بی کسی‌ام بود، آشنای تو گشتم
خیال عمر ابد داشتم، فدای تو گشتم
علیل کوی تو از هر طبیب و درد معاف است
خیال عافیتم بود، مبتلای تو گشتم
طواف ذات خدا داشتم هوس به همه عمر
به گرد زینب و عباس و بچه‌‌های تو گشتم
دعای زنده‌دلان صبح و شام یا حسن است
که موی تیره و روی سپید با حسن است
حسین می‌شنوم هرچه یاحسن گویم
دو کوه هست ولی کوه بی‌صدا حسن است
به یاد آن لب شیرین که مصطفی بوسید
ز پا درآورد آخر سرشک شور مرا
یک مصرع است حاصل عمری که داشتم:
یار آمد و گرفت و به بندم کشید و برد
«تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد
وجود نازکت آزردۀ گزند مباد»
شنیده‌ام که گدا موج می‌زند به درت
سرای جود تو خالی ز مستمند مباد
هوای بی کسی‌ام بود، آشنای تو گشتم
خیال عمر ابد داشتم، فدای تو گشتم
علیل کوی تو از هر طبیب و درد معاف است
خیال عافیتم بود، مبتلای تو گشتم
طواف ذات خدا داشتم هوس به همه عمر
به گرد زینب و عباس و بچه‌‌های تو گشتم
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
